Ułatwienia dostępu
Biskup opolski Andrzej Czaja, w nawiązaniu do zakończonego złotego jubileuszu diecezji opolskiej, 12 grudnia w Auli Muzeum Diecezjalnego w Opolu uhonorował 100 kapłanów: 50 tytułem dziekana honorowego i 50 radcy duchownego. Tytuły honorowe są wyrazem uznania i wdzięczności za wieloletnie posługiwanie na rzecz Kościoła Opolskiego. W czasie spotkania Biskup Opolski wręczył biskupowi Waldemarowi Musiołowi dekret mianujący go wikariuszem generalnym diecezji opolskiej, zaś ks. Pawłowi Chyli dekret mianujący go dyrektorem Wydziału Duszpasterskiego, na mocy którego stał się też członkiem Diecezjalnej Rady Kapłańskiej.
Tytułu dziekana honorowego otrzymali:
Tytuł radcy duchownego otrzymali:
Decyzją Ojca Świętego Franciszka dnia 29 października 2022 r. ks. Waldemar Musioł, dotychczasowy dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej w Opolu, został mianowany biskupem pomocniczym diecezji opolskiej. W Kościele utrwalił się zwyczaj obierania przez nowo mianowanego biskupa herbu i zawołania, które w pewnym stopniu określają program jego posługi pasterskiej. Papież każdemu nowemu biskupowi pomocniczemu wyznacza też stolicę tytularną. Praktyki te stały się udziałem również naszego nowego biskupa. Poniżej prezentujemy ich znaczenie.
Herb: symbolika i wymowa
Herb biskupa Waldemara Musioła kolorystyką nawiązuje do barw flag kościelnych (papieskiej i maryjnej). Kolor niebieski kieruje nasz wzrok ku niebu, ku wiecznej szczęśliwości. Wskazuje na nadzieję i przypomina, że przyszłość jest w rękach Boga. Barwa żółta jest symbolem piękna i znakiem Jezusa – Słońca, które nie zna zachodu (por. Antyfona Adwentowa na 21 grudnia), a biała – wiąże się z czystością, doskonałością i radością, których źródło jest w Bogu. Kolory żółty i niebieski użyte w herbie - w ludzkim porządku - nawiązują do barw województwa opolskiego, z którego biskup Waldemar pochodzi.
Według zasad heraldyki kościelnej nad tarczą herbową znajduje się kapelusz w kolorze zielonym. W takim samym kolorze jest też sznur i dwanaście chwostów, rozmieszczonych po sześć, po obu stronach tarczy w trzech rzędach. Za tarczą herbową (lub na niej) znajduje się krzyż, będący znakiem głoszenia Ewangelii, naśladowania Chrystusa i posługi apostolskiej, której źródłem jest udział w tajemnicy Odkupienia.
Na niebieskim tle tarczy herbowej umieszczono cztery symbole: gołębicę z siedmioma płomieniami i otwartą księgę z pierwszą i ostatnią literą alfabetu greckiego: Α i Ω (w układzie wertykalnym) oraz literę M zwieńczoną koroną i literę J z wpisaną lilią i kątownikiem stolarskim (w układzie horyzontalnym).
W górnej części herbu znajduje się znak gołębicy z siedmioma płomieniami – symbol Ducha Świętego i pełni Jego darów. W historii zbawienia Duch Święty, zesłany od Ojca jako pierwszy dar dla wierzących, nadal prowadzi Jego dzieło w świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia (por. IV Modlitwa Eucharystyczna). W życiu każdego chrześcijanina i w posłudze biskupiej jest On źródłem mocy do życia i służby, odwagi do głoszenia Słowa Bożego oraz gwarantem Bożego prowadzenia.
Trzy pozostałe symbole tarczy łącznie nawiązują do tajemnicy wcielenia Syna Bożego wyrażonej w scenie Bożego Narodzenia, gdzie Maryja i Józef pochylają się nad Jezusem – „Słowem, które stało się Ciałem”. Każdy z tych trzech symboli odnosi się zarówno do historii, jak i zamierzeń związanych z posługą biskupa Waldemara. Otwarta księga z literami Α i Ω, w dolnej części herbu, oznacza zawarte w księdze Pisma Świętego Boże orędzie, na którym nowy biskup pragnie oprzeć swoje posługiwanie i jego głoszeniu poświęcić swoje życie. Umieszczając w herbie litery M i J, biskup Waldemar chce wyrazić swoje nabożeństwo do Matki Bożej i św. Józefa, stawiając ich sobie nadal za wzór bezkompromisowego zaufania do Pana Boga i wierności w wypełnianiu Jego woli. Umieszczenie nad literą M korony zdobiącej statuę Matki Bożej w Fatimie jest ukłonem wobec rodzinnej wspólnoty parafialnej, w której żywy kult Matki Bożej z Fatimy ukształtował jego dziecięcą religijność i sprawił, że głoszenie przypomnianego w Fatimie ewangelicznego orędzia pokoju i nawrócenia stało się ważnym elementem jego dotychczasowego kapłańskiego życia i przepowiadania. Kontekst czasu, w którym nowy biskup rozpoczyna swoją posługę, wyznaczony m.in. przez konflikt zbrojny w Ukrainie, czyni to orędzie ważnym i aktualnym także w przyszłości.
Święty Józef, jako Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, co symbolizują w herbie lilie, oraz jako Robotnik, co wyraża symbol kątownika stolarskiego, wpisał się szczególnie w historię biskupa Waldemara z dniem erygowania 1 maja 2012 r. Bractwa Świętego Józefa – wspólnoty mężczyzn diecezji opolskiej, którzy wybierają św. Józefa jako swojego patrona, duchowego ojca i przewodnika. Będąc od początku rektorem tej wspólnoty i prowadząc jej dzieło formacyjne, pragnie nadal jako biskup naśladować Józefowe posłuszeństwo i czułość, a jednocześnie odwagę i wierność. Dlatego wstawiennictwu św. Józefa zawierza swoją posługę biskupią, co znajduje wyraz także w jego biskupim zawołaniu.
Zawołanie: Patris corde amare – Kochać sercem ojcowskim
Biskupie zawołanie nawiązuje do pierwszych słów wydanego 8 grudnia 2020 r., z okazji 150. rocznicy ogłoszenia Świętego Józefa Patronem Kościoła Powszechnego, Listu Apostolskiego „Patris corde” Ojca Świętego Franciszka.
Osobiste doświadczenie bliskości Boga jako Ojca w życiu św. Józefa zaowocowało m.in. odwagą podjęcia się roli ziemskiego ojca Jezusa. Powołując się na słowa św. Pawła VI, papież Franciszek w swoim liście tłumaczy, że „jego ojcostwo wyrażało się konkretnie w tym, że uczynił ze swego życia służbę, złożył je w ofierze tajemnicy wcielenia i związanej z nią odkupieńczej misji; posłużył się władzą, przysługującą mu prawnie w Świętej Rodzinie, aby złożyć całkowity dar z siebie, ze swego życia, ze swej pracy; przekształcił swe ludzkie powołanie do rodzinnej miłości w ponadludzką ofiarę z siebie, ze swego serca i wszystkich zdolności, w miłość oddaną na służbę Mesjaszowi, wzrastającemu w jego domu”.
Ojcostwo głęboko zaszczepione w miłości Boga Ojca i realizowane poprzez dar z siebie, ze swego serca i wszystkich zdolności wobec Jezusa żyjącego w ludzkich sercach i wobec wspólnoty Kościoła jest wpisane w naturę biskupiej posługi. Wybierając na swoje biskupie zawołanie słowa: „Kochać sercem ojcowskim”, nowy biskup wyznacza sobie zadanie naśladowania miłości ojcowskiego serca św. Józefa wobec Jezusa i realizowania tego ideału wobec każdego człowieka.
Stolica tytularna: Bagis
Zgodnie ze zwyczajem, zainicjowanym przez papieża Klemensa V w XIV wieku, biskupom pomocniczym wyznacza się także tzw. stolice tytularne, czyli związane z nieistniejącymi już diecezjami. Powstanie tego zwyczaju wiąże się z podbojami obszarów chrześcijańskich na Bliskim Wschodzie, w Afryce i w Hiszpanii (VII-VIII wiek). Przydzielenie stolicy tytularnej podkreśla powszechność Kościoła i upamiętnia chrześcijan, którzy oddali życie za wiarę.
Bagis (łac. Bagenus, wł. Bagi) to dawna stolica historycznej diecezji, położonej w prowincji Lidia, której stolicą było miasto Sardes, znane jako jedno z „siedmiu Kościołów w Azji” – adresatów listów w Apokalipsie św. Jana. Diecezja Bagis stanowiła część kościelnego patriarchatu konstantynopolitańskiego. Geograficznie teren tej dawnej diecezji znajduje się obecnie na terenie Turcji. Bagis jest stolicą tytularną od 1898 r. Biskup Waldemar Musioł jest jej dziewiątym biskupem tytularnym. Jego poprzednikiem był biskup João Evangelista Martins Terra, biskup pomocniczy Archidiecezji Brasília w Brazylii, który zmarł 11 marca 2022 r.
Kiedy we wrześniu 2011 roku Rada Fundacji podjęła uchwałę o konieczności rozbudowy Domu Matki i Dziecka, która jest jednostką Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia, całe to przedsięwzięcie wydawało się być odległym marzeniem. Przez minioną dekadę pracownicy Fundacji nie szczędzili wysiłków i środków, aby tę misję doprowadzić do końca. Z uwagi na konieczność modernizacji budynku B i jego niezaprzeczalnie ważnej roli dla funkcjonowania Domu, postanowiono działać mimo wielu przeciwności losu. Nie było łatwo, ale się udało dzięki wsparciu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i wielu darczyńców.
W minioną środę 7.12.2022 nastąpiło uroczyste poświęcenie nowej części budynku Domu Matki i Dziecka przez biskupa opolskiego Andrzeja Czaję. Świętowanie rozpoczęło się od wspólnej modlitwy na Mszy św. w kościele parafialnym w Grudzicach. Po Eucharystii nastąpiła krótka prezentacja, podczas której Dyrektor Biura Fundacji - Pani Beata Balicka-Grabowska omówiła poszczególne etapy rozbudowy Domu, a także opowiedziała o zastosowanych innowacyjnych rozwiązaniach, które podnoszą efektywność ekologiczną i ekonomiczną Domu. W następnej kolejności wręczono statuetki dla Przyjaciół Fundacji, których wśród zgromadzonych gości było sporo. Wśród uhonorowanych znaleźli się:
Pan Przemysław Ligenza
Pan Rafał Desczyk
Ks. Arnold Drechsler
Pani Elżbieta Drucka Lubecka de Séjournet
Pani Dagmara Gieron
Ks. Wolfgang Globisch
Frau Alexandra Grau
Pan Marian Jagielski
Pan Marek Janik
Pan Bernard Jonczyk
Państwo Ewa i Andrzej Jurkiewiczowie
Pani Jadwiga Kamińska
Pan Marian Karliczek
Państwo Anna i Ireneusz Kierpiec
Ks. Ryszard Kinder
Pan Piotr Kler
Ks. Waldemar Klinger
Pan Karol Koch
Pani Magdalena Koczur-Miedziejko
Ks. Jerzy Kostorz
Pan Eugeniusz Kowalcze
Pan Andrzej Kubiak
Pan Ryszard Kubik
Ks. Zygmunt Lubieniecki
Pan Janusz Lissy
Ks. Erwin Mateja
Pan Bartosz Młynarski
Bp Waldemar Musioł
Pan Andrzej Nowak
Państwo Magdalena i Marcin Nowakowie
Ks. Piotr Pierończyk
Ks. Jan Polok
Pan Zbigniew Rogalski
Pan Marek Rychlicki
Pan Jan Serafin
Panie Izabela Skorupa i Monika Kościów-Skorupa
Pan Dawid Soll
Pan Andrzej Szindzielorz
Ks. Witold Śmigielski
Ks. Józef Urban
Ks. Henryk Wollny
Ks. Andrzej Ziółkowski
Ks. Ginter Żmuda
Pani Danuta Karwowska
Pani Beata Balicka-Grabowska
Siostra Anna Bonk
Siostra Marianna Ewa Lyga
Pani Irena Stężała
ks. Józef Mikołajec
Ks. Paweł Landwójtowicz
Następnie wszyscy zgromadzeni w kościele mieli okazję wysłuchać koncertu zespołu SOLIDARIS BRASS, który został ufundowany przez firmę Solidaris Sp. z o.o. Zespół to muzycy z Filharmonii Opolskiej i NOSPR w Katowicach.
Po koncercie pracownicy Fundacji i Goście udali się do sali konferencyjnej w Domu Matki i Dziecka, gdzie nastąpiło poświęcenie przez bp. A. Czaję jego nowych pomieszczeń. Potem wszyscy zostali zaproszeni na wspólny posiłek.
Tego dnia świętowano również jubileusz 30-lecia istnienia Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia, w ramach której działa Dom Matki i Dziecka, Katolicki Ośrodek Adopcyjny i Opiekuńczy oraz Poradnia Rodzinna. Przez te wszystkie lata działalność Fundacji na stale wpisała się w mapę wysokospecjalistycznego wsparcia udzielanego rodzinom w kryzysie i potrzebie. Swoje statutowe działania Fundacja wykonuje przy wsparciu lokalnych władz, funduszy unijnych, wielu instytucji społecznych oraz wolontariuszy. Obecnie realizuje zadania publiczne z zakresu m.in. wsparcia dla dzieci z FASD, wspierania ofiar przestępstw i przemocy, aktywizacji osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, w zakresie profilaktyki, poradnictwa prawnego, psychologicznego i rodzinnego, terapii indywidualnej i rodzinnej, terapii uzależnień, mediacji rodzinnych oraz wsparcia duszpasterskiego itd. Działalność Fundacji to także reagowanie na bieżące potrzeby społeczne i angażowanie się w pomoc tam, gdzie jest najbardziej potrzebna. Beneficjentów wspiera wykwalifikowana kadra specjalistów m.in. psychologów, psychoterapeutów, psychotraumatologa, fizjoterapeuty, psychiatry, pedagogów, prawników itd. Pracownicy Fundacji są organizatorami eventów i konferencji, prowadzą szkolenia i świadczą profesjonalne doradztwo. Przyświeca im motto, wzięte z twórczości Jana Twardowskiego: „nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia…”.
Wydarzenie było także okazją do spotkania opłatkowego i kolędowania dla wszystkich pracowników Fundacji oraz wolontariuszy. W świątecznej atmosferze złożono sobie najlepsze życzenia.