Zgodnie z wolą Papieża Franciszka trzecia niedziela okresu zwykłego każdego roku ma być w kościele przeżywana jako Niedziela Słowa Bożego. Ma ona przypomnieć wszystkim, pasterzom i wiernym, o znaczeniu i wartości Pisma Świętego dla życia chrześcijańskiego, a także o związku między Słowem Bożym a liturgią. Poniżej zamieszczamy Notę Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów o Niedzieli Słowa Bożego. Przypominamy jednocześnie, iż w tym roku 13. Tydzień Biblijny będziemy przeżywać w dniach od 18 do 24 kwietnia, natomiast 5. Narodowe Czytanie Pisma Świętego dnia 18 kwietnia 2021 roku.

KONGREGACJA DS. KULTU BOŻEGO I DYSCYPLINY SAKRAMENTÓW
Prot. N. 602/20

 NOTA O NIEDZIELI SŁOWA BOŻEGO

Niedziela Słowa Bożego, która zgodnie z wolą Papieża Franciszka przypada w każdym roku na trzecią niedzielę okresu zwykłego[1], przypomina wszystkim, pasterzom i wiernym, o znaczeniu i wartości Pisma Świętego dla życia chrześcijańskiego, a także o związku między Słowem Bożym a liturgią: „Jako chrześcijanie jesteśmy jednym ludem kroczącym w historii, jesteśmy silni obecnością Pana pośród nas, który do nas przemawia i nas karmi. Dzień poświęcony Biblii nie powinien być «raz w roku», ale w każdym dniu roku, ponieważ musimy pilnie stać się bliscy Pismu Świętemu oraz Zmartwychwstałemu, który nigdy nie przestaje dzielić się Słowem i Chlebem we wspólnocie wierzących. W tym celu musimy wejść w bliską relację z Pismem Świętym, w przeciwnym razie nasze serce pozostanie zimne, a oczy zamknięte, dotknięte niezliczonymi formami ślepoty”[2].

Niedziela ta stanowi zatem dogodną okazję, by powrócić do lektury niektórych dokumentów kościelnych[3], a zwłaszcza do Praenotanda Ordo Lectionum Missae [Wprowadzenie do lekcjonarza mszalnego], które przedstawiają syntezę zasad teologicznych, celebracyjnych i duszpasterskich dotyczących Słowa Bożego głoszonego podczas Mszy, ale ważnych także przy każdej celebracji liturgicznej (sakramenty, sakramentalia, liturgia godzin).

1. Za pośrednictwem czytań biblijnych proklamowanych podczas liturgii, Bóg mówi do swojego ludu, a sam Chrystus głosi swoją Ewangelię[4]; Chrystus stanowi centrum i pełnię całego Pisma, Starego i Nowego Testamentu[5]. Słuchanie Ewangelii, punkt kulminacyjny liturgii Słowa[6], charakteryzuje się szczególną czcią[7], wyrażaną nie tylko przez gesty i aklamacje, ale przez samą Księgę Ewangelii[8]. Jedną z możliwości obrzędowych właściwych dla tej niedzieli mogłaby być procesja na wejście z Ewangeliarzem[9] albo, gdy nie ma procesji, umieszczenie go na ołtarzu[10].
2. Układ czytań biblijnych ustalony przez Kościół w Lekcjonarzu otwiera na poznanie całego Słowa Bożego[11]. Konieczne jest więc respektowanie wskazanych czytań bez zastępowania ich innymi czy usuwania i z wykorzystaniem wersji Biblii zatwierdzonych do użytku liturgicznego[12]. Proklamacja tekstów z Lekcjonarza tworzy więź jedności między wszystkimi wiernymi, którzy ich słuchają. Zrozumienie struktury i celu liturgii słowa pozwala zgromadzeniu wiernych przyjąć pochodzące od Boga słowo, które zbawia[13].
3. Zalecany jest śpiew psalmu responsoryjnego, który jest odpowiedzią modlącego się Kościoła[14]; dlatego w każdej wspólnocie należy rozszerzyć posługę psalmisty[15].
4. W homilii przedstawiane są w ciągu roku liturgicznego i wychodząc od czytań biblijnych tajemnice wiary i normy życia chrześcijańskiego[16]. „Pasterze mają przede wszystkim wielką odpowiedzialność za wyjaśnianie i pomoc wszystkim w zrozumieniu Pisma Świętego. Ponieważ Pismo to jest księgą ludu, zatem ci, którzy mają powołanie do posługiwania Słowu, muszą czuć silną potrzebę tego, by wspólnota miała dostęp do tegoż Słowa”[17]. Biskupi, prezbiterzy i diakoni winni odczuwać zobowiązanie do pełnienia tej posługi ze szczególnym oddaniem, z wykorzystaniem środków proponowanych przez Kościół[18].
5. Szczególne znaczenie ma cisza: sprzyjając rozważaniu, umożliwia wewnętrzne przyjęcie Słowa Bożego przez tych, którzy go słuchają[19].
6. Kościół zawsze zwracał szczególną uwagę na tych, którzy proklamują Słowo Boże w zgromadzeniu: kapłanów, diakonów i lektorów. Posługa ta wymaga szczególnego przygotowania wewnętrznego i zewnętrznego, zażyłości z tekstem, który ma być proklamowany oraz niezbędnej praktyki, by go proklamować, przy unikaniu jakiejkolwiek improwizacji[20]. Jest możliwość poprzedzenia czytań krótkimi i odpowiednimi wprowadzeniami[21].
7. Zważając na wartość Słowa Bożego, Kościół namawia do zadbania o ambonę, z której jest ono głoszone[22]; nie jest to jakiś funkcjonalny mebel, ale raczej miejsce odpowiadające godności Słowa Bożego, w powiązaniu z ołtarzem: mówimy bowiem o stole Słowa Bożego i Ciała Chrystusa, w odniesieniu tak do ambony, jak i przede wszystkim do ołtarza[23]. Ambona jest zastrzeżona dla czytań, śpiewu psalmu responsoryjnego i głoszenia Paschy; może być na niej wygłaszana homilia i odczytywane intencje modlitwy powszechnej, natomiast mniej właściwe jest korzystanie z niej do czytania komentarzy, ogłoszeń, kierowania śpiewem[24].
8. Księgi zawierające fragmenty Pisma Świętego wzbudzają w słuchających ich ludziach cześć względem tajemnicy Boga, który mówi do swojego ludu[25]. Dlatego wymaga się troski o ich wartość materialną oraz ich dobre używanie. Niewłaściwe jest uciekanie się do używania kartek, fotokopii, materiałów pomocniczych w zastępstwie ksiąg liturgicznych[26].
9. W dniach, które poprzedzają Niedzielę Słowa Bożego lub po niej następują, wypada zachęcać do odbywania spotkań formacyjnych dla podkreślenia wartości Pisma Świętego w celebracjach liturgicznych; może to być okazja, żeby lepiej poznać w jaki sposób modlący się Kościół czyta Pismo Święte, lekturą ciągłą, półciągłą i typologiczną; jakie są kryteria rozmieszczenia liturgicznego poszczególnych ksiąg biblijnych w ciągu roku i w różnych okresach, a także jaka jest struktura cykli niedzielnych i dni powszednich czytań mszalnych[27].
10. Niedziela Słowa Bożego jest także sprzyjającą okazją do pogłębienia związku między Pismem Świętym a liturgią godzin, modlitwą Psalmami i Kantykami Oficjum, czytaniami biblijnymi, przez zachęcenie do wspólnotowej celebracji jutrzni i nieszporów[28].

Spośród licznych świętych, którzy wszyscy byli świadkami Ewangelii Jezusa Chrystusa, można podać jako przykład świętego Hieronima, przez jego wielką miłość, którą żywił do Słowa Bożego. Tak jak niedawno Papież Franciszek przypomniał postać tego „niestrudzonego uczonego, tłumacza, egzegety, głębokiego znawcy i namiętnego propagatora Pisma świętego. (…) To właśnie wsłuchując się w Pismo święte, Hieronim odnajduje samego siebie, oblicze Boga i oblicze swoich braci, oraz udoskonala swoje upodobanie do życia wspólnotowego”[29].

Celem niniejszej Noty jest przyczynić się i rozbudzić, w świetle Niedzieli Słowa Bożego, świadomość znaczenia Pisma Świętego dla naszego życia ludzi wierzących, wychodząc od jego oddźwięku w liturgii, która stawia nas w żywym i stałym dialogu z Bogiem. „Słowo Boże, słuchane i celebrowane, zwłaszcza w Eucharystii, karmi i umacnia wewnętrznie chrześcijan oraz czyni ich zdolnymi do prawdziwego świadectwa ewangelicznego w życiu codziennym”[30].

Z Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 17 grudnia 2020.

Robert kard. Sarah
Prefekt

+ Arthur Roche
Arcybiskup Sekretarz

----------------------------------------

[1] Por. Franciszek, List apostolski w formie Motu proprio Aperuit illis, 30 września 2019.

[2] Franciszek, Aperuit illis, nr 8; Sobór Watykański II, Konstytucja Dei Verbum, nr 25: „Jest (…) rzeczą konieczną, aby wszyscy duchowni, zwłaszcza kapłani Chrystusowi i inni, którzy jako diakoni lub katechiści zgodnie z otrzymaną misją zajmują się posługą słowa, pozostawali w zażyłości z Pismem świętym przez pilne czytanie duchowe oraz staranne studium, aby nikt z nich nie stał się «bezużytecznym głosicielem słowa Boga na zewnątrz, wewnątrz nie będąc jego słuchaczem», gdy w rzeczywistości powinien z powierzonymi sobie wiernymi dzielić się obfitym skarbem Bożego słowa, zwłaszcza podczas świętej liturgii. Święty Sobór szczególnie usilnie wzywa też wszystkich wiernych, a zwłaszcza członków wspólnot zakonnych, aby przez częste czytanie pism Bożych osiągali «najwyższą wartość poznania Jezusa Chrystusa» (Flp 3, 8); «Nieznajomość Pisma świętego jest bowiem nieznajomością Chrystusa»”.

[3] Sobór Watykański II, Konstytucja Dei Verbum; Benedykt XVI, adhortacja apostolska Verbum Domini.

[4] Por. Sacrosanctum Concilium, nr 7, 33; Institutio generalis Missalis Romani (IGMR), nr 29; Ordo Lectionum Missæ (OLM), nr 12.

[5] Por. OLM, nr 5.

[6] Por. IGMR, nr 60; OLM, nr 13.

[7] Por. OLM, nr 17; Caeremoniale Episcoporum, nr 74.

[8] Por. OLM, nr 36, 113.

[9] Por. IGMR, nr 120, 133.

[10] Por. IGMR, nr 117.

[11] Por. IGMR, nr 57; OLM, nr 60.

[12] Por. OLM, nr 12, 14, 37, 111.

[13] Por. OLM, nr 45.

[14] Por. IGMR, nr 61; OLM, nr 19-20.

[15] Por. OLM, nr 56.

[16] Por. OLM, nr 24; Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium homiletyczne, nr 16.

[17] Franciszek, Aperuit illis, nr 5; Dyrektorium homiletyczne, nr 26.

[18] Por. Franciszek, adhortacja apostolska Evangelii gaudium, nr 135-144; Dyrektorium homiletyczne.

[19] Por. IGMR, nr 56; OLM, nr 28.

[20] Por. OLM, nr 14, 49.

[21] Por. OLM, nr 15, 42.

[22] Por. IGMR, nr 309; OLM, nr 16.

[23] Por. OLM, nr 32.

[24] Por. OLM, nr 33.

[25] Por. OLM, nr 35; Caeremoniale Episcoporum, nr 115.

[26] Por. OLM, nr 37.

[27] Por. OLM, nr 58-110; Dyrektorium homiletyczne, nr 37-156.

[28] Institutio generalis de Liturgia Horarum, nr 140: „Zgodnie z pradawną tradycją czyta się publicznie Pismo św. w czasie liturgii, i to nie tylko podczas sprawowania Eucharystii, lecz także w oficjum. Wierni powinni cenić sobie i poważać te czytania, bo nie pochodzą one z wyboru osobistego ani z przesadnych upodobań jednostek, lecz podaje je Kościół i są one ściśle powiązane z Misterium, które Oblubienica Chrystusa «odsłania w ciągu całego roku». Ponadto w obrzędzie liturgicznym czytaniu Pisma św. zawsze towarzyszy modlitwa”.

[29] Franciszek, List Apostolski Scripturae sacrae affectus, w XVI stulecie śmierci św. Hieronima, 30 września 2020.

[30] Franciszek, adhortacja apostolska Evangelii gaudium, nr 174.

(tłum. A. Kuryś / Biuro ds. Komunikacji Zagranicznej Konferencji Episkopatu Polski)

Decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy z dn. 4 stycznia 2021 r. ks. dr hab. Marek Lis otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych.

Ks. prof. dr hab. Marek Lis jest filmoznawcą, teologiem filmu i mediów. Magisterskie studia teologiczne odbywał w Nysie (Wyższe Seminarium Duchowne Śląska Opolskiego) i Paryżu (Institut Catholique), doktoranckie z zakresu nauk komunikacji społecznej w Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie. Jest autorem 8 monografii (m.in.: Audiowizualny przekład Biblii, 2002; 100 filmów biblijnych. Leksykon, 2005; Figury Chrystusa w „Dekalogu” Krzysztofa Kieślowskiego, 2007; Krzysztof Zanussi. Przewodnik teologiczny, 2015; To nie jest Jezus. Filmowe apokryfy XXI wieku, 2019), redaktorem 13 prac zbiorowych (wśród nich: Orędzia papieskie na Światowe Dni Komunikacji Społecznej 1967–2002, 2002; Światowa encyklopedia filmu religijnego, 2007; Cinematic Transformations of the Gospel, 2013; Kieślowski czyta Dekalog, 2014; Mosty, nie mury – 5 lat pontyfikatu Franciszka, 2018), ponad 120 artykułów i rozdziałów w opracowaniach zbiorowych, wydawanych również za granicą.

W latach 1999–2002 był dyrektorem programowym Radia Plus Opole, od 2000 r. pracuje na Uniwersytecie Opolskim (Wydział Teologiczny oraz Instytut Politologii), gdzie w 2007 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego. W ramach wymiany międzynarodowej przebywał na uniwersytetach w Austrii, Belgii, Czechach, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i na Węgrzech. Od 2008 do 2020 r. był kierownikiem Katedry Homiletyki, Mediów i Komunikacji Wydziału Teologicznego UO, w latach 2016–2020 pełnił funkcję prodziekana WT, a następnie zastępcy dyrektora Instytutu Nauk Teologicznych UO.

Regularnie uczestniczy w międzynarodowych festiwalach filmowych jako członek jury ekumenicznego (m.in. w Erywaniu, Warszawie, Fryburgu, Cannes, Zlinie), stale współpracuje z zagranicznymi i krajowymi festiwalami i przeglądami filmowymi (Cinéma et réconciliation w La Salette, Francja; Popoli e religioni w Terni, Włochy; Sacrofilm w Zamościu; Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu; Międzynarodowy Festiwal Filmowy Niepokalanów we Wrocławiu). Od pięciu lat organizował Wielkopostne Wykłady Otwarte, proponowane Opolanom przez środowisko naukowe Wydziału Teologicznego. Od 2005 r. jest współautorem cotygodniowej audycji Forum Wiary w Radiu Opole, a od 2019 r. programu #odZakrystii w TVP 3 Opole. Jest prezesem Stowarzyszenia Komunikacji Społecznej SIGNIS Polska, członkiem m.in. Stowarzyszenia Homiletów Polskich, BCE – Bioethicists in Central Europe oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami. źródło WTUO

Księdzu Profesorowi składamy serdeczne gratulacje.

/zdjęcie: archiwum prywatne ks. prof. dra hab. Marka Lisa/

TYDZIEŃ POWSZECHNEJ MODLITWY O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN 2021 W DIECEZJI OPOLSKIEJ

17.01.2021
List pasterski Biskupa Opolskiego (Niedziela)

18.01.2021 (godz.. 20.00-21.00)
Ekumeniczna dyskusja tematyczna na antenie Radia Doxa

Nabożeństwa ekumeniczne:

Nabożeństwo centralne

23.01.2021
Kościół seminaryjno-akademicki w Opolu, ul. Drzymały, godz. 17:00 przewodniczy: Biskup Opolski Andrzej Czaja; kazanie: ks. Wojciech Pracki (Kościół ewangelicko-augsburski), pozdrowienie: pastor Mariusz Muszczyński (Wspólnota zielonoświątkowa Ostoja w Opolu)


Inne nabożeństwa o jedność

20.01.2020
Kaplica pw. św. Sebastiana w Sebastianeum Silesiacum w Kamieniu Śląskim, godz. 17.00, Msza św. o jedność z homilią ekumeniczną, przewodniczenie i homilia: abp Alfons Nossol.

24.01.2021
Katedra opolska, godz. 9:00, Msza św. o jedność z homilią ekumeniczną (transmisja TVP3 Opole), przewodniczenie i homilia: Biskup Opolski Andrzej Czaja.

24.01.2021
Kaplica ewangelicka (Opole, Pasieka), godz.10:30, nabożeństwo ekumeniczne, przewodniczenie i kazanie: ks. Wojciech Pracki; pozdrowienia: ks. Zygfryd Glaeser.

Zarówno Papież Franciszek, jak i Benedykt XVI zostali już zaszczepieni przeciw koronawirusowi – podało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej. Papież Senior został zaszczepiony w swej rezydencji. Jak zapewnia abp Georg Gänswein, Papież Senior zachowuje pełną jasność umysłu, nie rezygnuje też z codziennych popołudniowych spacerów po Ogrodach Watykańskich. Choć pod względem fizycznym jest dziś bardzo kruchy, nie może dużo chodzić i zawsze używa podpórki. Codziennie koncelebruje też Msze, którą odprawia abp Gänswein.

LIST PASTERSKI BISKUPA OPOLSKIEGO Z OKAZJI TYGODNIA POWSZECHNEJ MODLITWY O JEDNOŚĆ CHRZEŚCIJAN W ROKU 2021

Trwajcie w mojej miłości, a przyniesiecie obfity owoc (por. J 15,5-9)

Drodzy Siostry i Bracia w Chrystusie! Drodzy Diecezjanie!

W dniach od 18 do 25 stycznia już od ponad stu lat w całym chrześcijańskim świecie obchodzimy Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. W diecezji opolskiej zwykliśmy ten czas przeżywać szczególnie uroczyście, gromadząc się z Siostrami i Braćmi z różnych Kościołów na wspólnym przyzywaniu Ducha Świętego, błagając o przezwyciężenie zła podziałów w Chrystusowym Kościele i w otaczającym nas świecie. W tym okresie podejmowaliśmy również wiele ekumenicznych inicjatyw o charakterze naukowym. Także ekumeniczne kolędowanie stało się ważnym elementem pastoralnie i kulturowo jednoczącym chrześcijan i Kościoły.

W obecnym roku, z wiadomego powodu, wszystko będzie wyglądało inaczej niż do tej pory. Pandemia koronawirusa zmieniła bowiem życie świata i destruktywnie wpływa też na duchowe życie chrześcijan i Kościołów. Pandemiczne ograniczenia muszą być respektowane i stosowane również w odniesieniu do wszelkich wydarzeń ekumenicznych, zarówno liturgicznych, jak i naukowych oraz kulturalnych. To wszystko utrudnia żywy kontakt między chrześcijanami i podejmowanie ekumenicznych inicjatyw. Tym bardziej więc powinniśmy wziąć sobie do serca błaganie Jezusa za nami do Ojca w niebie: „Aby stanowili jedno” (J 17,21) i tym więcej módlmy się indywidualnie i razem do Boga o jedność w naszych domach. Bardzo nam bowiem brakuje jedności w Kościele, między chrześcijanami, w naszym społeczeństwie i w wielu rodzinach.

1. Wezwani do braterstwa i przyjaźni

Papież Franciszek, poruszony tragicznymi skutkami podziałów niszczących człowieka i współczesny świat, podarował nam w minionym roku, jakże wymowną, encyklikę pt. Fratelli tutti poświęconą „braterstwu i przyjaźni społecznej” (FT, nr 2). Odwołując się do duchowej wrażliwości św. Franciszka z Asyżu, wyraził pragnienie, „abyśmy w tym czasie, w którym przyszło nam żyć, uznając godność każdej osoby ludzkiej, byli w stanie na nowo ożywić wśród wszystkich światowe pragnienie braterstwa” (FT, nr 8). Dla chrześcijan oznacza to szczególne wyzwanie w kontekście 2 podziałów istniejących między nami. Dlatego Ojciec Święty wzywa nas do wspólnej modlitwy „o umocnienie jedności w Kościele, jedności ubogaconej różnorodnościami, które jednają się dzięki działaniu Ducha Świętego. «Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało» (1 Kor 12,13), gdzie każdy wnosi swój własny, szczególny wkład” (FT, nr 280) w budowanie pełnej widzialnej jedności w Chrystusowym Kościele i w świecie.

Papież zachęca nas, wszystkich chrześcijan, do podejmowania dialogu na poziomie wspólnego wyznawania wiary i życia przepełnionego miłością. Oznacza to dla nas konkretne zadania: „Zbliżać się do siebie, wyrażać swoje zdanie, słuchać jeden drugiego, patrzeć na siebie, poznawać się wzajemnie, starać się zrozumieć siebie nawzajem, szukać punktów, które nas jednoczą” (FT, nr 198). W ten sposób przypomina nam, że „wytrwały i odważny dialog nie jest newsem, w przeciwieństwie do nieporozumień i konfliktów, ale dyskretnie pomaga światu żyć lepiej, zdecydowanie pełniej, niż moglibyśmy sobie to wyobrazić” (FT, nr 198).

2. Trwać w miłości Chrystusa

W zarysowane powyżej przesłanie encykliki Fratelli tutti, uznawane przez wielu za kluczowe dla przyszłości świata i Kościoła, wpisuje się wprost program tegorocznych obchodów Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Jego przewodnią myśl stanowi wezwanie i obietnica Chrystusa: „Trwajcie w mojej miłości, a przyniesiecie obfity owoc” (por. J 15,5-9). Zdaniem papieża Franciszka właśnie to zapewnienie Jezusa skierowane do uczniów doprowadziło św. Franciszka z Asyżu do obudzenia w sercu marzenia o braterskim społeczeństwie i odtąd starał się je wdrażać w życie, żyjąc nade wszystko tą prawdą, że Bóg jest miłością (por. FT, nr 4).

Program tegorocznego Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan został przygotowany przez siostry z monastycznej wspólnoty ekumenicznej z Grandchamp, położonej nad jeziorem Neuchâtel we Francji. Misją wspólnoty, liczącej dziś 50 sióstr, przedstawicielek różnych generacji, tradycji kościelnych, różnych krajów i kontynentów, jest życie modlitwą, gościnność, praca nad pojednaniem między ludźmi i na rzecz jedności chrześcijan. Na co dzień siostry dzielą się z odwiedzającymi i wolontariuszami darem życia konsekrowanego, oddanego Bogu na własność, dając ciche, a jakże doniosłe w poranionym i zsekularyzowanym świecie, świadectwo trwania w Chrystusie, zjednoczenia z Nim.  

Tego typu świadectwa życia w bliskości z Jezusem i wzajemnego obdarowywania się owocami takiego życia bardzo dziś potrzebujemy. Wielokroć bowiem zapominamy, że nie jesteśmy w stanie wydawać zbawczych owoców w oddzieleniu od Winnego Krzewu, w który przez chrzest zostaliśmy wszczepieni. W Jezusie jest bowiem obfite źródło życiodajnej miłości. Dlatego trwanie w Nim stwarza możliwość życia bez końca i przynoszenia owocu na życie wieczne, także dla zbawczego dobra naszych bliźnich. Co więcej, ta głęboka więź osobowa włącza nas we wspólnotę Kościoła, co jest bardzo zobowiązujące. Komunia z Chrystusem domaga się ciągłej troski o życie we wspólnocie z wszystkimi Jego wyznawcami. Podziały wśród chrześcijan, oddalanie się od siebie, a niekiedy nawet wrogość, są nie tylko gorszące dla świata, ale też niszczące Kościół, jego funkcjonowanie, życie, wiarygodność i oddziaływanie w świecie.

Dlatego w tym szczególnym czasie powszechnej modlitwy o jedność chrześcijan błagajmy żarliwie Boga o przywrócenie pełnej jedności, o którą modlił się Jezus w przeddzień swojej męki i śmierci na krzyżu. Niech te najbliższe dni pobudzą nas do stałej modlitwy w tej intencji. Trzeba bowiem pamiętać, że modlitwa Jezusa o jedność stanowi ciągle aktualne zaproszenie, by się zwracać ku Niemu i zbliżać do siebie nawzajem, dziękując Bogu za wszystko i radując się bogactwem wielorakiego obdarowania, w którym jest źródło różnorodności w jednym Kościele Chrystusa, pośród nas, Jego wyznawców.

Przed nami więc, w najbliższych dniach 18-25 stycznia, czas realizacji ważnego ekumenicznego wyzwania i wielkiej szansy zbliżenia się nawzajem do siebie. Nie możemy jej zmarnować, tłumacząc się aktualną sytuacją pandemiczną. Wprawdzie uniemożliwia nam ona organizowanie bezpośrednich braterskich spotkań ekumenicznych w dotychczasowym kształcie, ale nie potrafi nam zabrać możliwości wspólnego duchowego zjednoczenia wokół Chrystusa w błaganiu o jedność między nami, także o ustanie pandemii i o przezwyciężenie jej skutków. Dlatego zwracam się do Was wszystkich, Drodzy Diecezjanie, duchownych, osób konsekrowanych i wiernych świeckich oraz do wszystkich chrześcijan zamieszkałych na Śląsku Opolskim, bez względu na konfesyjną przynależność, podejmijmy wspólnie modlitwę o jedność Kościoła i w Kościele, o zgodę i braterstwo w naszym społeczeństwie, o jedność i pokój w świecie, o Boży ład w naszych sercach i rodzinach. Łączmy się duchowo ze sobą i budujmy braterskie więzi ku wzajemnemu zbudowaniu. Otwórzmy też swe serca na wyznawców innych religii, ludzi poszukujących i wszystkich ludzi dobrej woli.

Konkretną pomocą może nam być ekumeniczna modlitwa chrześcijańska, którą papież Franciszek kończy swoją ostatnią encyklikę. Niech ona nas w tych dniach łączy i mobilizuje do większego zatroskania o bliskość z Jezusem, jedność i braterstwo między nami. Niech nam teraz wybrzmi i niech brzmi w najbliższych dniach w świątyniach i naszych domach:

„Boże nasz, Trójco miłości,
z potężnej komunii Twego boskiego życia wewnętrznego
rozlej pośród nas rzekę braterskiej miłości.
Daj nam tę miłość, która się odzwierciedlała w gestach Jezusa,
w jego nazareńskiej rodzinie i w pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej.
Daj nam, chrześcijanom, żyć Ewangelią
i rozpoznawać Chrystusa w każdym człowieku,
by zobaczyć Go ukrzyżowanego w udrękach opuszczonych
i zapomnianych tego świata
i zmartwychwstałego w każdym bracie, który powstaje.

Przybądź, Duchu Święty, ukaż nam swoje piękno
odzwierciedlone we wszystkich ludach ziemi,
by odkryć, że każdy jest ważny,
że wszyscy są potrzebni, że są różnymi obliczami
tej samej ludzkości umiłowanej przez Boga. Amen”.

Z serca Wam wszystkim błogosławię.

   Wasz Biskup
† Andrzej Czaja

Opole, 11 stycznia 2021 r.