„Ekumenia to proces” – powiedział ks. prof. Zygfryd Glaeser z UO w poniedziałek, 19 stycznia, podczas ekumenicznego nabożeństwa Słowa Bożego w kościele seminaryjno-akademickim pw. św. Jadwigi w Opolu. „Życie pokazuje, że to długotrwały proces, ale to nie li tylko ludzki proces. To przede wszystkim proces, w centrum którego stoi sam Pan Bóg. Dlatego istotne znaczenie ma modlitwa. Św. Jan Paweł II określał modlitwę jako duszę ekumenizmu” – dodał ks. Gleaser.
Kaznodzieja podkreślił, że Chrystus wzywa wszystkich swoich uczniów do jedności, dlatego „wierzący w Niego, jak naucza św. Jan Paweł II, zjednoczeni w naśladowaniu męczenników, nie mogą pozostać podzieleni, gdyż grzech naszego podziału jest bardzo ciężki. Tak poważna kwalifikacja moralna owego grzechu podziału musi stanowić dla chrześcijan szczególne wyzwanie do podejmowania wielorakich starań, aby w pełni uskutecznić widzialną jedność w Chrystusowym Kościele” – apelował ks. Gleaser.
„Świadomość przynależności do Chrystusa przez wiarę i przez chrzest” – mówił ks. prof. Zygfryd Gleaser – „pomaga przezwyciężyć istniejące podziały, a tym samym wzmacnia wspólne świadectwo chrześcijan wobec świata. Jeśli więc Kościół nie będzie znakiem jedności, co więcej, jeśli nie będzie sakramentem jedności i pokoju w świecie, także na poziomie lokalnym, jego przesłanie będzie coraz bardziej zagrożone, przestanie być wiarygodne” – stwierdził.
W uroczystych Nieszporach uczestniczyła wspólnota Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego.
Kamil Bednarek zaśpiewał podczas koncertu charytatywnego na rzecz odbudowy domu Stowarzyszenia Pomocy Wzajemnej „Barka” na tzw. Kaczorowni pod Strzelcami Opolskimi, który spłonął podczas pożaru w październiku 2014 roku. Koncert odbył się w sobotę 17 stycznia o godz. 19.00 w hali sportowej PG 2 w Strzelcach Opolskich przy ul. Kozielskiej 34.
Fundacja „Barka” jest organizacją pozarządową. Jej celem jest rozwój społeczny grup marginalizowanych, zapewnienie im szansy odbudowy życia przez stworzenie programu pomocy wzajemnej, edukacji, rozwoju przedsiębiorczości w społeczeństwie obywatelskim.
Fundacja Pomocy Wzajemnej „Barka” powstała w odpowiedzi na rosnące problemy społeczne okresu transformacji. Barbara i Tomasz Sadowscy pragnęli stworzyć środowiska, struktury społeczne, w których „zapomniani oraz niechciani” członkowie społeczeństwa polskiego mieliby szansę rozwoju osobistego i społecznego. Ta misja „Barki” zaowocowała utworzeniem alternatywnego systemu pomocy, który skupia ludzi z grup zaniedbanych społecznie, umożliwiając im odbudowanie własnej tożsamości, szeroko pojęte kształcenie i odnalezienie się w nowej rzeczywistości społeczno – ekonomicznej.
Pierwszy dom „Barki” Sadowscy założyli w 1989 roku w opuszczonym budynku szkoły we Władysławowie (na zachód od Poznania), zamieszkując początkowo z 25 „rozbitkami życiowymi”. Wspólnota we Władysławowie stała się inspiracją do rozwoju ruchu pomocy wzajemnej, obejmującego nie tylko potrzebujących, ale także nieformalne grupy obywateli oraz organizacje pozarządowe z kraju i z zagranicy.
Na Opolszczyźnie pierwszy dom – „Doryszów” powstał przy współpracy Ośrodka Pomocy Społecznej i wyraźnym poparciu samorządu terytorialnego w Strzelcach Opolskich, na terenie byłego folwarku stadniny koni, należącego do ówczesnej Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w Opolu, w którym od czerwca 1998 roku wraz z pierwszymi mieszkańcami zamieszkał ks. Józef Krawiec.
Uczestnicy Misyjnych Czuwań Młodych już po raz trzeci kwestowali na rzecz szpitala w Madang w Papui Nowej Gwinei. Zbiórka odbyła się 18 stycznia w parafii pw. MB Bolesnej w Nysie.
Zebrane pieniądze z pierwszej akcji, zorganizowanej 9 czerwca 2013 r., wsparły werbistę dr. Jerzego Kuźmę. Brat Jerzy jest jedynym chirurgiem na 400 tysięcy mieszkańców w prowincji Madang i jednym z trzech ortopedów w 7-milionowym kraju. Druga zbiórka miała miejsce 15 czerwca 2014 r.
Pieniądze z kolejnej kwesty przekazane będą na zakup sprzętu, który jest niezbędny na oddziale ortopedii w szpitalu w Madang. „By skutecznie pomóc chorym ze zniekształconymi kończynami, brakuje mi złożonych zewnętrznych fixatorów do korekcji zniekształcenia, jak i do wydłużenia kości” – wyjaśnia br. dr Jerzy Kuźma SVD. „Koszt takiego zestawu to ok. 10 tys. dolarów. Przekracza to znacznie możliwości szpitala w Madang. Dzięki temu zestawowi zewnętrznych fixatorów będę mógł przywracać niemal normalny wygląd oraz funkcję chorej kończyny, a choremu radość życia, wolnego od kalectwa” – dodaje misjonarz.
Do tej pory wolontariusze Misyjnych Czuwań Młodych zebrali 23 912,98 zł. By zakupić fixator brakuje jeszcze niespełna 6 000 zł.
Gościem specjalnym podczas niedzielnej kwesty był sam br. dr Jerzy Kuźma, który przebywał na urlopie w Polsce. Podczas każdej Mszy św. w kościele Matki Bożej Bolesnej w Nysie, przy ul. Rodziewiczówny, dzielił się swoim doświadczeniem misjonarza – chirurga.
Ofiarodawcy, którzy wsparli w niedzielę zbiórkę, otrzymali cegiełkę – magnes na lodówkę z motywami misyjnymi. Można było również nabyć ikony przygotowane przez artystkę Natalię Tarnawę, która przyłączyła się do akcji.
Można też wpłacać środki pieniężne na konto parafii:
Rzymsko-Katolicka Parafia Matki Bożej Bolesnej
ul. Rodziewiczówny 3, 48-300 Nysa
Nr konta: 65 1020 3714 0000 4802 0091 2562
Z dopiskiem: „Pomoc dla Madang”
„Spotkanie Jezusa z Samarytanką zachęca nas do picia razem i wzajemnego gaszenia pragnienia słowa Bożego z tej samej studni” – powiedział bp Rudolf Pierskała podczas ekumenicznego Nabożeństwa Słowa Bożego w kościele ewangelicko-augsburskim w Opolu. „Ta biblijna studnia jakubowa w Sychar, pełna żywej wody, może być dla nas symbolem Pisma Świętego, Ewangelii, która dla nas wszystkich, ewangelików i katolików, jest tym samym i niewyczerpanym źródłem wiary i poznania Jezusa” – dodał.
Hasłem tegorocznego Tygodnia Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan są słowa: „Jezus rzekł do Samarytanki: »Daj mi pić!«”. Jezus dowartościował Samarytankę, gdy „zaczął z nią poważnie i życzliwie rozmawiać, a uczniowie dziwili się, że rozmawia z kobietą samarytańską” – mówił podczas homilii bp Pierskała. „Przezwyciężając uprzedzenia, kobieta spełnia prośbę Jezusa o wodę. Później role się odwracają i to Samarytanka prosi Jezusa o żywą wodę. To prowadzi nas do uznania, że ludzie, wspólnoty, kultury, religie, wyznania i różne grupy etniczne potrzebują się nawzajem. To prowadzi nas także do poszukiwania jedności pośród różnorodności przez otwartość na wielość form modlitwy i chrześcijańskiej duchowości” – zachęcał.
Opolski biskup pomocniczy mówił też, że wiara chrześcijańska „zrodziła się ze słuchania, a tym, co słyszeliśmy, było słowo Chrystusa. Kto nam głosił słowo Boże? Rodzice, chrzestni, księża, biskupi, katecheci, krewni, przyjaciele. Tym ludziom należy się nasza wdzięczność” – podkreślił.
„Mamy nieraz różne naczynia do czerpania tej świętej wody słowa Bożego, np. różne tłumaczenia tekstów” – mówił kaznodzieja. „Mamy różne sposoby wydobywania tej wody ze studni, np. różna interpretacja i egzegeza tekstu biblijnego, ale przecież źródło jest to samo, studnia jest ta sama. Jeden jest bowiem Pan i jedna jest Jego święta Ewangelia” – stwierdził.
Ekumeniczne Nabożeństwo Słowa Bożego odbyło się w kościele ewangelicko-augsburskim. Przewodniczył mu ks. Wojciech Pracki (proboszcz ewangelicko-augsburskiej parafii w Opolu). Udział w nabożeństwie wzięli duchowni Kościoła rzymskokatolickiego i ewangelicko-augsburskiego, a także wierni z obu wyznań.
„Jezus odpuszczając grzechy i uzdrawiając paralityka, pokazał, że we wszystkich musi być odpowiednia hierarchia. Musimy przesunąć akcent z tego, co ziemskie i doczesne, na to, że duchowe i wieczne” – powiedział bp Rudolf Pierskała podczas czuwania modlitewnego w parafii pw. Chrystusa Króla w Opolu-Metalchemie. „Życzymy sobie najczęściej zdrowia, a przecież królestwo Boże jest najbardziej potrzebne. Niebo jest najważniejsze!” – dodał.
Opolski biskup pomocniczy analizując uzdrowienie paralityka, podkreślił, że został on przyniesiony do Jezusa. „Nieraz chcemy iść sami do Jezusa” – mówił bp Pierskała. „Zrażamy się głosami opinii w domu i pracy, statystykami podawanymi w mediach odnoście niskich praktyk religijnych. Pozwólmy sobie pomóc w dojściu do Boga!” – zachęcał.
Kaznodzieja zaakcentował, że Jezus uzdrawia najpierw duszę, a potem paraliż ciała: „Ta kolejność uzdrawiania jest bardzo ważna. Choroba duszy, czyli nasze grzechy odbierają nam możliwość życia wiecznego. Tylko Jezus, nasz Zbawiciel, może uzdrowić duszę!” – powiedział bp Rudolf Pierskała, jednocześnie ukazując wrażliwość Boga. „Jezus nigdy nie był obojętny na choroby cielesne i duchowe ludzi. Pozwalał się dotknąć chorym, kładł na nich ręce, pocieszał, podnosił na duchu, ale też pytał o wiarę. Obudźmy wiarę w obecność Pana Jezusa pośród nas, który może nas uzdrowić z naszych grzechów w sakramentach świętych” – apelował.
„Kiedy widzisz, że nieszczęścia pojawiają się jedne po drugich, sytuacja się pogarsza, a nie polepsza, wtedy powiedz: Jezus zatroszcz się o mnie!” – wskazał kaznodzieja. „On pomoże na pewno, a nawet uczyni cud, jeśli to będzie konieczne. Zawierzmy Mu w ciemno” – zachęcał.
Opolski biskup pomocniczy zwrócił też uwagę na to, aby dostrzegać potrzebujących wokół siebie i prowadzić ich do Boga: „Czy w moim otoczeniu nie dostrzegam kogoś, kogo potrzeba zachęcić do przyjęcia sakramentów? Nieśmy innych do Jezusa, ale też pozwólmy się zanieść do Niego” – dodał.
Bp Rudolf Pierskała przypomniał, że do Jezusa niósł innych św. Jan Paweł II: „Doświadczaliśmy tego podczas jego pielgrzymek. Niósł także młodzież poprzez Światowe Dni Młodzieży. Dawał nadzieję wszystkim, kiedy mówił, aby się nie lękać i otworzyć drzwi Chrystusowi” – zakończył.
