„Bóg jest wielki, ale jednocześnie potrafi być mały i z czułością zbliża się do nas” – powiedział bp Rudolf Pierskała podczas Mszy św. Pasterskiej sprawowanej w Domu Stowarzyszenia Pomocy Wzajemnej „Barka” w Kaczorowni k. Strzelec Opolskich. W szczególnym miejscu, przypominającym betlejemską stajenkę, biskup pomocniczy diecezji opolskiej podkreślił duchowe znaczenie Bożego Narodzenia jako tajemnicy miłości Boga do człowieka.

„Betlejem to nasza Barka” – mówił biskup, wskazując, że przy żłóbku gromadzą się Maryja i Józef, pasterze, a także my wszyscy jako pielgrzymi nadziei. Podkreślił, że znaki takie jak niemowlę, pieluszki i żłóbek przemawiają do każdego człowieka, niosąc przesłanie miłości i jedności.

Bp Pierskała wskazał w homilii na znaczenie wiary i nadziei w życiu chrześcijanina. „Nadzieja może wlać do duszy załamanej nowe życie, że nastaną lepsze czasy, że nie wszystko stracone, że Bóg czuwa” – mówił, zachęcając do patrzenia na życie z perspektywy bliskości Boga. Dodał, że Rok Jubileuszowy pod hasłem „Pielgrzymi Nadziei”, rozpoczęty w wigilię Narodzenia Pańskiego, jest okazją do odnawiania wiary w Bożą obecność.

„Po to są święta, abyśmy rozpoznali swego Zbawiciela” – podkreślił bp Pierskała, odnosząc się do symboliki żłóbka i pasterzy. Zachęcił, by tak jak oni, wyruszyć w pielgrzymkę wiary i nadziei, by spotkać Jezusa obecnego w Eucharystii i w codziennym życiu.

Na zakończenie bp Pierskała zaprosił wiernych do stania się pielgrzymami nadziei. „Niech ta nadzieja obudzi wzajemną miłość i dobroć, bo gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego” – zachęcał. Bp Pierskała podkreślał, aby święta były czasem rozpoznania Bożej miłości i zawierzenia się jej na nowo.

Monika Chrzanowska
fot. Zrzut ekranu z TVP1

Biskup opolski Andrzej Czaja, mając na względzie dobro duchowe wiernych, udziela wszystkim diecezjanom oraz osobom przebywającym na terenie diecezji opolskiej w dniu 27 grudnia 2024 r. (piątek po uroczystości Narodzenia Pańskiego) dyspensy od obowiązku wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych.

Serdecznie zapraszamy na diecezjalne otwarcie Roku Jubileuszowego, które odbędzie się 29 grudnia o godz. 14 w kościele seminaryjnym. To wyjątkowa okazja do wspólnego rozpoczęcia tego czasu łaski pod hasłem Pielgrzymi Nadziei – zachęcają Biskupi Opolscy, zwracając się do wiernych diecezji opolskiej.

Bp Andrzej Czaja przypomniał o przesłaniu papieża Franciszka, który otworzył Rok Jubileuszowy, podkreślając jego wyjątkowe znaczenie. „Papież oczekuje od nas, że w tym roku szczególnie odnowimy przymierze z Bogiem, ale też będziemy chcieli podsycić w swoich sercach nadzieję, tak abyśmy płonęli nadzieją dla całego świata i dokonali ważnego dzieła odnowienia klimatu nadziei w dzisiejszym świecie” – powiedział bp Andrzej. Zachęcił również wiernych do udziału w diecezjalnym otwarciu Roku Jubileuszowego, podkreślając rodzinny i wspólnotowy charakter uroczystości.

Bp Waldemar Musioł zwrócił uwagę na głębokie duchowe przesłanie hasła Roku Jubileuszowego – Pielgrzymi Nadziei. „Motto Pielgrzymi Nadziei jest zaproszeniem dla każdej i każdego z nas, byśmy udali się w drogę. Najpierw w drogę w głąb siebie, zadając sobie ważne pytania. O sens naszego życia, o jakość naszej relacji z Bogiem, źródłem nadziei, i z ludźmi, zwłaszcza naszymi najbliższymi” – zaznaczył. Biskup Musioł zachęcił także do pielgrzymowania do kościołów jubileuszowych. „Zechciejmy udać się także w drogę do sanktuariów jubileuszowych, tych w Rzymie, do których zaprasza Papież, i do kościołów jubileuszowych wyznaczonych w naszej diecezji oraz do czterech sanktuariów, które nazywamy oazami duchowości” – powiedział.

Bp Rudolf Pierskała podkreślił, że Rok Jubileuszowy to czas szczególnej łaski, w którym wierni mogą uzyskać odpust jubileuszowy. „Trzy warunki mamy, żeby otrzymać ten dar odpustu jubileuszowego. Pierwszy to duch pokuty, który ma się wyrazić w pielgrzymce, ale też w przystąpieniu do sakramentu pokuty i pojednania. Drugi warunek – przyjęcie Komunii Świętej w dniu, w którym chcemy uzyskać ten odpust dla siebie albo dla naszych bliskich zmarłych. I trzeci warunek – modlitwa w intencjach Ojca Świętego” – wyjaśnił.

Uroczystość rozpocznie się 29 grudnia o godz. 14.00 w kościele seminaryjnym w Opolu. Szczegółowe informacje o kościołach jubileuszowych i możliwościach uzyskania odpustu jubileuszowego znajdują się w materiałach diecezjalnych, takich jak „Gość na kolędę” oraz na stronie diecezji.

Monika Chrzanowska

„Niech Święta Bożego Narodzenia będą czasem umocnienia w wierze, nadziei i miłości, a także okazją do okazania ciepła, czułości i troski wobec bliźnich, szczególnie tych najbardziej potrzebujących” – powiedział biskup opolski Andrzej Czaja w życzeniach skierowanych do wiernych.

Biskup Andrzej Czaja wskazał, że atmosfera świąt jest szczególną szansą do duchowej odnowy wiary. „Te święta pozwalają nam wiele rzeczy zwartościować na nowo, inaczej je zobaczyć” – mówił. „Najważniejsze jednak jest, aby w centrum był Jezus. Otwórzcie na oścież drzwi swoich serc Jezusowi. Wtedy będzie więcej radości i pokoju” – dodał.

W swoich słowach bp Czaja podkreślił, że atmosfera świąt, ich prostota i ciepło, powinny inspirować do odnowienia relacji rodzinnych i sąsiedzkich. „Te święta mają w sobie potencjał oczyszczenia relacji i odkrycia na nowo tego, co najważniejsze – obecności Jezusa w centrum naszego życia” – zaznaczył.

W życzeniach bożonarodzeniowych bp Czaja zwrócił uwagę na potrzebę pamięci o osobach w trudnej sytuacji – powodzianach, chorych, samotnych i bezdomnych. „Nie zapominajmy o modlitwie za nich i konkretnych gestach wsparcia” – apelował. Wskazał również, że drugi dzień świąt i cała oktawa Bożego Narodzenia to doskonała okazja, by odwiedzić potrzebujących i stać się dla nich znakiem nadziei.

„Niech te Święta Bożego Narodzenia będą czasem umocnienia nas wszystkich w wierze i nadziei przez większe otwarcie na miłość Boga. Kiedy już będzie więcej nadziei w nas, zadbajmy też o to, by być znakiem nadziei dla innych” – podkreślił bp Andrzej Czaja.

Monika Chrzanowska

List Dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego

na święto św. Szczepana, pierwszego męczennika

Umiłowani w Chrystusie Bracia i Siostry,

uroczystość Bożego Narodzenia, której świętowanie rozpoczęliśmy wczorajszej nocy, jest pełna światła. Oto w liturgii, począwszy od pasterki, jesteśmy świadkami niezwykłego festiwalu świateł, których źródłem stał się Przychodzący z wysoka Jezus Chrystus. To dzięki Niemu kroczący w ciemnościach świat ujrzał światłość wielką (por. Iz 9,1). Światłość jawi się więc jako naturalne środowisko wcielenia Syna Bożego, jest przeciwieństwem ciemności, błędu i grzechu. Bijący z betlejemskiego żłóbka blask ma to do siebie, że nigdy nie gaśnie. Bez względu na okoliczności świeci i pociąga, objawiając prawdę o wielkiej miłości Boga do człowieka.

Każdy z nas, wpatrzony w tajemnicę Betlejem, nie może poprzestać jedynie na kontemplacji blasku Bożego Narodzenia, ale ma zadanie niesienia go dalej i rozświetlania tych miejsc, do których wciąż jeszcze nie został on wpuszczony. Tegoroczne święta w sposób szczególny naznaczone są rozpoczętym wczoraj jubileuszem – czasem szczególnej łaski, ale i dzielenia się ze światem blaskiem wiary i chrześcijańskiej nadziei. Do tego w sposób szczególny wzywa nas w tym jubileuszowym roku papież Franciszek.

Dzisiejszy patron, św. Szczepan, doskonale wpisuje się w obraz będącego pielgrzymem nadziei ucznia Jezusa Chrystusa, który blaskiem Bożej światłości dzieli się z pogrążonymi w ciemności ludźmi. Jak podaje św. Łukasz w Dziejach Apostolskich, Szczepan nie tylko „działał cuda i znaki”, ale także oświecał słowem, którego mądrość niepokoiła jego przeciwników (por. Dz 6). Możemy się jedynie domyślać, że prowadzona przez Szczepana katecheza była pełna wiary i nadziei, co nie spotkało się z życzliwym przyjęciem przedstawicieli synagogi. Chociaż po ludzku Szczepan poniósł porażkę, to jednak w perspektywie logiki wiary jego postawa zaufania i miłości, nawet do prześladowców, stała się najpiękniejszą katechezą, która pociągnęła do wiary Szawła, czyniąc z niego Apostoła Narodów.

Dzieło św. Szczepana jest dla nas wszystkim doskonałym przykładem tego, że chociaż głoszenie Ewangelii nie zawsze jest popularne, to nigdy nie można z niego zrezygnować. Ewangelizacja i katecheza to zadania każdego ucznia Jezusa Chrystusa, które należy podejmować bez względu na to, czy koniunktura sprzyja, czy też jest całkowicie przeciwna. Bez tego oświecony przyjściem Zbawiciela świat na własne życzenie pogrąża się ponownie w mroku i nocy. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w kontekście toczonej obecnie debaty dotyczącej zasadności nauczania religii w szkole. Przekonanie o sensowności opowiadania światu o Jezusie Chrystusie powinno być dla nas wszystkich motywem działania także wtedy, gdy ów świat woli się zwracać ku pozornym wartościom, niejednokrotnie odwracając się od źródła światła, jakim jest Bóg. Stąd też obrona zasadności lekcji religii w szkole jawi się jako naturalne zadanie, które my wszyscy powinniśmy podejmować ze względu na dobro tego świata, w którym żyjemy i w którym będą żyć kolejne pokolenia. To, że dzieło ewangelizacji dla niektórych wciąż bywa niezrozumiałe, nie zwalnia nas z obowiązku jego ciągłego prowadzenia. Bez niego chrześcijańskie świadectwo utraciłoby ów blask, do którego dzielenia wzywa nas zarówno tajemnica Bożego Narodzenia, jak i przykład św. Szczepana.

Drodzy Bracia i Siostry, w przestrzeń katechetycznego wnoszenia światła wiary i wartości chrześcijańskich w najwrażliwsze zakamarki ludzkiej duszy wpisuje się również misja Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. Dwa tygodnie temu w słowie skierowanym do obecnych w Rzymie teologów papież Franciszek podzielił się niezwykle cenną myślą: „Dzięki światłu – mówił Ojciec Święty – rzeczy wyłaniają się z ciemności, twarze ukazują swe kontury, kształty i kolory świata stają się widzialne. Światło jest piękne, ponieważ czyni rzeczy widzialnymi, samo pozostając niewidzialnym […] nie widzimy światła, ponieważ jest dyskretne, delikatne, pokorne […]. Teologia jest właśnie taka: działa cicho i pokornie, aby mogło ukazać się światło Chrystusa i Jego Ewangelii”.

Uprawiana przez nas teologia ma zatem działać jak światło. Chociaż praca teologów często bywa na pierwszy ogląd niedostrzegalna, to jednak jest prowadzona właśnie po to, aby jeszcze lepiej ukazać światło betlejemskiej nocy w Kościołach lokalnych Opola i Gliwic. W tym szczególnym dniu pamięci o Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego dziękuję Wam za życzliwe wspieranie naszej uczelni: zarówno materialne, jak i duchowe. Jednocześnie zapraszam Was do zainteresowania się naszą ofertą edukacyjną, która od bieżącego roku wzbogacona została o studia niestacjonarne (dawniej zwane zaocznymi). We wspomnianym przemówieniu papież Franciszek zauważył, że studia teologiczne cieszą się dziś coraz większą popularnością wśród ludzi w średnim wieku, często posiadających już inne wykształcenie i spełnionych życiowo. Ojciec Święty poprosił nas, aby wydziały teologiczne były domami otwartymi dla każdego, kto poprzez studium teologii chce pogłębić swoją wiarę. Chcę Was zapewnić, że opolski Wydział Teologiczny jest właśnie takim miejscem, w którym każda i każdy z Was mogą znaleźć swoje miejsce.

Drodzy Bracia i Siostry, na koniec pragnę Wam życzyć pięknych i spokojnych świąt Narodzenia Pańskiego, odwagi w chrześcijańskim składaniu świadectwa oraz siły do oświecania Waszych domów i środowisk światłem betlejemskiego żłóbka.

prof. UO dr hab. Mateusz Rafał Potoczny
Dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego

Opole, 26 grudnia 2024 r.