„Niech odwaga Marcina i Mateusza pobudzi śmiałość wejrzenia w siebie, rozpoznanie swojego życiowego powołania i odwagę pójścia za Jezusem” – mówił podczas Mszy św. z udzieleniem święceń diakonatu bp Waldemar Musioł. 10 maja br. święcenia diakonatu w kościele seminaryjno-akademickim w Opolu przyjęło dwóch alumnów pochodzących z naszej diecezji: Marcin Michałków z parafii św. Michała Archanioła w Rozmierzy oraz Mateusz Pytel z parafii św. Wacława w Krzanowicach.

„Nie sposób celebrować dzisiejszej uroczystości w oderwaniu od podniosłej atmosfery, która w minionych dniach towarzyszy wspólnocie Kościoła na całym świecie” – zaznaczył na wstępie bp Musioł, nawiązując do niedawnego pożegnania zmarłego Papieża Franciszka oraz wyboru jego następcy – Papieża Leona XIV. „Osobiście rozpoznaję w atmosferze ostatnich dni pewien ukrywany i wypierany na co dzień przez wielu głód i tęsknotę za rzeczywistością, która będzie przekraczać to, co ziemskie” – wskazał.

Zwracając się bezpośrednio do kandydatów do diakonatu, biskup pomocniczy podkreślił ich duchowe zaplecze i dojrzewanie do odpowiedzi na Boże wezwanie. „Dzięki Waszej i Waszych Rodziców, wierze i miłości, nigdy nie spoglądaliście na życie jedynie z perspektywy jego ‘tu i teraz’, ale zawsze dalej, poza granice doczesności” – powiedział, dziękując również wszystkim, którzy „towarzyszyli naszym Braciom w ich dotychczasowej życiowej drodze”.

Hierarcha zwrócił uwagę na napięcie między wizją Kościoła celebry a Kościołem służby. – „Przestrzegam was przed wizją Kościoła, który – jak chcieliby niektórzy – jedynie uroczyście ogłasza swoje dogmaty, pilnie strzeże depozytu wiary i równie pilnie egzekwuje dyscyplinę kościelną, raczej wykazując grzech aniżeli głosząc radość Ewangelii” – mówił. – „Bardzo chciałbym, byście – przeżywszy większość swojego świadomego życia i młodości za pontyfikatu Papieża Franciszka – weszli dziś do Kościoła, który, nie rezygnując ze swej tożsamości i odpowiedzialności za depozyt wiary, rozpoznaje ten ujawniony w ostatnich dniach głód nadprzyrodzoności dzisiejszego świata, który poszukuje dróg do współczesnego człowieka” – wskazał.

Do obowiązków diakona, jak podkreślił bp Musioł, należą zarówno czynności liturgiczne, jak i te związane z bezpośrednią obecnością pośród ludzi. „W kościele i przy ołtarzu są to: proklamowanie Ewangelii, przygotowanie Ofiary Eucharystycznej, rozdzielanie Komunii św., głoszenie homilii, udzielanie Chrztu, asystowanie przy zawieraniu małżeństw, zanoszenie Wiatyku chorym oraz przewodniczenie obrzędom pogrzebu”. Jednocześnie przestrzegał, by nie ograniczać posługi tylko do obrządków i struktur, lecz „wejść w historię człowieka”, być obecnym tam, gdzie toczy się życie – „nie wykluczając obok kościoła, zakrystii i kancelarii, także szkoły, boiska i pola”.

Zwracając się do licznie zgromadzonej młodzieży, bp Musioł zachęcał do wewnętrznego rozeznania i odwagi naśladowania Chrystusa. „Ośmielę się też poprosić Was, a może sprowokować do odważniejszego poznania siebie, by być może usłyszeć w sercu głos Pana: ‘Pójdź za mną’, rozpoznać głód służby na całego, która nie boi się straty, by innych dla Pana pozyskać” – mówił. „Niech odwaga Marcina i Matusza, niewiele od Was starszych młodzieńców, pobudzi tę śmiałość wejrzenia w siebie, rozpoznanie swojego życiowego powołania i odwagę pójścia za Jezusem” – zachęcił.

Monika Chrzanowska

Wczoraj tj. w czwartek 8 maja 2025 r., dotarła do nas radosna wiadomość, że kolegium kardynalskie wybrało nowego papieża, którym został amerykański kardynał Robert Prevost. Przyjął on imię Leon XIV.

Biskup opolski Andrzej Czaja wraz z biskupami pomocniczymi i biskupami seniorami prosi wszystkich diecezjan, aby rozpoczęty wczoraj w diecezji opolskiej miesiąc modlitwy o powołania (8 maja – 7 czerwca) uczynić także czasem szczególnego powierzania Panu Bogu Papieża Leona XIV.

Jednocześnie zachęcam, aby w najbliższych dniach odprawić w parafiach Mszę św. w intencji Ojca Świętego Leona XIV. Jeśli przepisy liturgiczne nie stanowią inaczej, można skorzystać z formularza Mszy za papieża (MR, s. 117”-118”), używając szat koloru białego. Zachęcam także, aby po Komunii św. odśpiewać hymn Te Deum.

Uprzejmie przypominam, że – bez oczekiwania na uroczystą inaugurację nowego pontyfikatu i objęcie katedry biskupa Rzymu w Bazylice Laterańskiej – już teraz wymieniamy imię nowego Papieża w modlitwie eucharystycznej.

ks. Paweł Chyla
Dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezji Opolskiej

„Uważajmy na to, by być stale przy Panu, by Go nie zostawić – żyć w zjednoczeniu z Nim, bo wtedy jest w nas moc Jego miłości i zwyciężamy wszystko” – mówił biskup opolski Andrzej Czaja podczas Mszy św. sprawowanej w kościele seminaryjno-akademickim w Opolu, w uroczystość św. Stanisława, patrona seminarium. Podczas obchodzonego diecezjalnego Dnia Modlitw o Powołania wzywał do duchowej czujności, wierności i modlitwy za kapłanów.

W homilii bp Czaja przypomniał postać św. Stanisława jako biskupa „wiernego Chrystusowi aż po oddanie życia”. Nawiązując do słów Piusa XII z listu do Prymasa i Biskupów Polski w 700-lecie kanonizacji św. Stanisława, zauważył, że był on „doskonałym przykładem chrześcijańskiego męstwa” i pasterzem, który „nie cofnął się nawet wtedy, gdy ściągnął na siebie gniew króla Bolesława”. Miał „nie sprzeniewierzyć się nakazom swego obowiązku” i „pozostawić wiernym przykład niezachwianej stałości, uwieńczonej palmą męczeństwa”.

Hierarcha zestawił czasy św. Stanisława z realiami współczesnego Kościoła, wskazując na potrzebę duchowej czujności pasterzy. „Nie wolno nam być pasterzem, który lekceważy przestrogi Chrystusa. Jeśli nie troszczymy się o zjednoczenie z Panem, możemy się stać najemnikiem, a nawet wilkiem” – porównał.

Zwracając się do alumnów seminarium, bp Czaja podkreślił, że ich obecność w seminarium to „początek drogi stawania się na miarę Chrystusa dobrym pasterzem”. Zachęcał do wytrwałości i dojrzewania w gorliwości, a fundamentem tej formacji ma być „relacja z Jezusem, zjednoczenie z Nim”. „To jest podstawowa sprawa, by nas nic nie odwiodło i byśmy się nie pogubili” – mówił.

Biskup opolski odniósł się także do odpowiedzialności pasterzy wobec wspólnoty wiernych. „Nie będzie odpowiedzialnego działania pasterza, jeśli ten pasterz nie jest czujny, jeśli nie troszczy się o prawdę, bogobojność i zjednoczenie z Chrystusem” – zaznaczył i przypomniał, że „żadna racja nie tłumaczy milczenia pasterza, gdy widzi, że owca błądzi”.

Na zakończenie bp Czaja zaapelował do wiernych o modlitewne wsparcie dla kapłanów. „Czuwajcie na modlitwie za nas, polecajcie nas Bogu, bo bardzo tego potrzebujemy” – prosił. Wezwał również do modlitwy o powołania i o świętość życia kapłanów. „Potrzeba dobrych pasterzy i potrzeba wiernych wspólnot, prowadzonych na miarę Chrystusowej Ewangelii, nie po ludzku, a po Bożemu” – wskazał.

Monika Chrzanowska

W związku ze zbliżającymi się wyborami na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Rada Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych zachęca do jak najliczniejszego w nich udziału tak, by w powszechny i odpowiedzialny sposób wskazać osobę godną tego politycznie ważnego stanowiska – czytamy w komunikacie Rady KEP ds. Społecznych z okazji rocznicy ogłoszenia encykliki Centesimus Annus oraz w związku ze zbliżającymi się wyborami prezydenckimi w Polsce.

BP KEP

Publikujemy pełny tekst komunikatu:

Wybory w demokracji zobowiązaniem do odpowiedzialności

Komunikat Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych
z okazji rocznicy ogłoszenia encykliki Centesimus Annus 
oraz w związku ze zbliżającymi się wyborami prezydenckimi w Polsce

W encyklice Centesimus Annus, którą Jan Paweł II ogłosił 1 maja 1991 roku, czyli na początku transformacji społeczno-politycznej w Polsce, Ojciec Święty ukazał istotne zasady funkcjonowania państwa demokratycznego. W kontekście zbliżających się kolejnych wyborów prezydenckich, Rada Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych pragnie przypomnieć nauczanie papieża Polaka zawarte w tej encyklice, ma ono bowiem wymiar uniwersalny i wciąż pozostaje aktualne i zobowiązujące.

W encyklice tej papież podkreśla: „Kościół docenia demokrację jako system, który zapewnia udział obywateli w decyzjach politycznych” i kontrolowaniu własnych rządów. Jednocześnie przestrzega, że demokracja nie może „sprzyjać powstawaniu wąskich grup kierowniczych, które dla własnych partykularnych korzyści albo dla celów ideologicznych przywłaszczają sobie władzę w państwie”. Demokracji nie należy redukować wyłącznie do procedur wyborczych – trzeba dostrzec i urzeczywistniać jej istotne strukturalne elementy (CA 46).

Zasadnicze elementy systemu demokratycznego, według Jana Pawła II, to:

1. Godność osoby ludzkiej

Pierwszym i podstawowym elementem systemu demokratycznego jest uznanie
i poszanowanie godności każdego człowieka. Autentyczna demokracja, która winna być celem dążeń politycznych „możliwa jest tylko w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej”. Papież naucza: „pośród wszystkich stworzeń, tylko człowiek jest osobą, podmiotem świadomym i wolnym, stanowiąc w ten sposób ośrodek i szczyt wszystkiego, co istnieje na ziemi”. Osobie ludzkiej przysługuje więc najwyższy zakres suwerenności i szacunku ze względu na to, kim jest. Systemy polityczne, które negują godność osoby, najczęściej deformują istotę demokracji i przyczyniają się do tworzenia współczesnych totalitaryzmów (CA 44).

2. Niezbywalne prawa człowieka

Wśród podstawowych praw człowieka, na pierwszym miejscu papież wymienia prawo do życia, „którego integralną częścią jest prawo do wzrastania pod sercem matki od chwili poczęcia”. Inne wymieniane prawa to: prawo do życia w rodzinie, prawo do pracy, prawo do wolności religijnej i obywatelskiej. Realizacja tych praw jest możliwa tylko w państwie praworządnym, gdzie „najwyższą władzę ma prawo, a nie samowola człowieka”. Zatem, wymogiem demokracji jest „zdrowa teoria Państwa” (CA 44, 46).

3. Wolność i prawda

Papież przypominał, że Kościół zabiega o uznanie i uszanowanie wolności i prawdy. Wolność jest w pełni dowartościowana jedynie poprzez przyjęcie prawdy. Wolność bez prawdy traci swoją treść i prowadzi do chaosu moralnego. Taka wolność może zniszczyć każde dobro wspólne i samego człowieka. (CA 46)

Papież podkreśla także, że podważanie roli i mocy obiektywnej prawdy może skutkować poważnymi zagrożeniami dla życia politycznego, a zatem samej demokracji. „Jeśli się nie uznaje prawdy transcendentnej, triumfuje siła władzy i każdy dąży do maksymalnego wykorzystania dostępnych mu środków, do narzucenia własnej korzyści czy własnych poglądów, nie bacząc na prawa innych”. Gdy nie uznaje się prawdy o człowieku, „to życie publiczne ulega wpływom interesów i sił, a demokracja traci sens”. Wówczas człowiek jest szanowany tylko na ile nie zagraża egoistycznym celom innych osób (CA 44, 46, 47).

4. Troska o wartości i dobro wspólne

Podstawą systemu demokratycznego są wartości, które wynikają z poszanowania godności osoby ludzkiej. Partie polityczne nie mogą stawiać siebie ponad wartościami, nie uznając obiektywnego kryterium dobra i zła. W tym miejscu należy przypomnieć słowa papieża: „Historia uczy, iż demokracja bez wartości łatwo przemienia się w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm” (CA 46).

Człowiek przeznaczony jest do życia wspólnotowego. Państwo jako wspólnota ludzi, aby mogło się rozwijać, potrzebuje odpowiednich warunków. Szlachetne cele winny być rozpatrywane i realizowane w oparciu o kryterium sprawiedliwości, prawdy, etyki i godności człowieka, a nie według sprawczej i finansowej siły różnorakich grup czy partii (CA 46).

Biorąc pod uwagę przemyślenia i rady papieża Jana Pawła II, w związku ze zbliżającymi się wyborami na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Rada Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych zachęca do jak najliczniejszego w nich udziału tak, by w powszechny i odpowiedzialny sposób wskazać osobę godną tego politycznie ważnego stanowiska. Katolicy, a także inne osoby, którym leży na sercu dobro Ojczyzny, powinni w swoim akcie wyborczym kierować się zasadami, które życie indywidualne i społeczne czynią godnym i szczęśliwym. Te zasady w swoim nauczaniu wskazywał św. Jan Paweł II.

Pomocą w rozeznaniu, jak głosować, może być także przygotowane przez Radę KEP ds. Społecznych Vademecum wyborcze katolika opublikowane na stronach Konferencji Episkopatu Polski 21 września 2023 roku: https://episkopat.pl/doc/214370.vademecum-wyborcze-katolika-dokument-rady-ds-spolecznych-kep. Zachęcamy do zapoznania się z tym dokumentem.

Przypominamy również, że udział w wyborach jest nie tylko powinnością obywatelską, ale też obowiązkiem katolika i każdego zatroskanego o dobro wspólne.

Bp Marian Florczyk
Przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych

Warszawa, 2 maja 2025 roku

„Trzy drogi św. Józefa – afirmacji i kultury życia, ratowania życia Syna Bożego i prostej pobożności – niech będą drogowskazami wiary i nadziei, prowadzącymi nas ku niebu” – mówił bp Waldemar Musioł podczas Mszy św. w Sanktuarium św. Józefa w Prudniku-Lesie. Eucharystia była sprawowana w ramach obchodów Roku Świętego 2025 w naszej diecezji.

Biskup Musioł przypomniał o wyjątkowej roli prudnickiego sanktuarium na jubileuszowej mapie diecezji opolskiej. „Przybywamy dziś jako pielgrzymi nadziei, byśmy odświeżyli drogę wiary i napili się ze źródła nadziei, które tryska dla nas obficie zawsze, gdy słuchamy Bożego Słowa i łamiemy Eucharystyczny Chleb – zwłaszcza we wspólnocie wiary” – wskazał. Zaznaczył również duchową obecność trzech orędowników Sanktuarium: św. Józefa, bł. Stefana Wyszyńskiego i papieża Franciszka.

Hierarcha w homilii podjął refleksję nad „trzema drogami” św. Józefa – jako wzorami chrześcijańskiego pielgrzymowania. Pierwsza z nich, z Nazaretu do Betlejem, była według bp. Musioła „drogą afirmacji i przyjęcia życia”. „To dobry czas, by przypomnieć, że droga bezkompromisowego przyjmowania życia jako daru od Boga to jedna z najważniejszych dróg, którymi powinien podążać każdy chrześcijanin” – stwierdził.

Druga droga – z Betlejem do Egiptu – została nazwana „drogą ratowania życia Syna Bożego”. Biskup Musioł ostrzegł przed próbami eliminowania Boga z przestrzeni życia społecznego i osobistego. „Aby ratować życie Boga w nas, czasem trzeba uciekać jak Józef – nie jako dezerter, ale pójść pod prąd” – zaznaczył, dodając, że prawdziwa walka to codzienne świadectwo i odwaga w dawaniu świadectwa swojej wiary.

Trzecią z Józefowych dróg bp Musioł określił jako „drogę pobożności”, nawiązując do pielgrzymki do Jerozolimy na Święto Paschy. „Choć to tylko zachęta, a nie nakaz prawa, zachęcam do podjęcia wysiłku duchowego i fizycznego pielgrzymowania do tego i innych miejsc świętych naszej diecezji, Ojczyzny i świata” – apelował, powołując się na słowa papieża Franciszka z bulli Spes non confundit.

Na zakończenie biskup zachęcił wiernych, by w duchu trwającego Roku Jubileuszowego, odświeżyli swoją tożsamość chrześcijanina – jako „pielgrzyma nadziei”. Wspólna droga z Józefem ma prowadzić „nie tylko przez ziemskie trudy, ale ku niebiańskiemu pojutrze, które przygotował dla nas Bóg”.

Monika Chrzanowska