„Nadzieja jest darem wymagającym wytrwałego poszukiwania i troski, który czyni nasze życie, nie zawsze łatwym, ale pięknym pielgrzymowaniem ku spełnieniu ostatecznej i najważniejszej nadziei” – mówił bp Waldemar Musioł podczas centralnych obchodów uroczystości Wszystkich Świętych na cmentarzu komunalnym w Opolu-Półwsi.
„Miejsce, w którym się dziś zgromadziliśmy, oraz liczba kwiatów i zniczy zapalonych na grobach zdają się wołać do każdego z nas: Memento mori – pamiętaj, że nie unikniesz śmierci, przypominają nam o przemijalności ziemskiego życia” – mówił bp Musioł, wskazując, że uroczystość Wszystkich Świętych to czas, gdy w sercu wierzącego powinny obudzić się trzy uczucia: świadomość przemijalności życia, wdzięczność i nadzieja. „Nasze ziemskie życie z wolna przemija, kruszeje i wreszcie gaśnie, ale po to tylko, by dać początek wieczności. Ze spokojem przyjmujemy słowa św. Jana: Obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest (1 J 3,2)” – dodał.
Hierarcha zwrócił uwagę, że współczesny świat próbuje „przekonać nas, że to my jesteśmy panami swojego życia, że nie ma wieczności, a więc daremne są starania o nią”. Dlatego – jak podkreślił – „potrzebujemy dzisiejszego zatrzymania, potrzebujemy uchylonych drzwi do nieba, by oczyma wiary zobaczyć wielki tłum z każdego narodu i wszystkich pokoleń, stojący przed tronem i Barankiem”.
Biskup mówił w homilii także o wdzięczności wobec tych, którzy odeszli. „Dziś przede wszystkim wyrażamy wdzięczność za życie i dobro, które stało się naszym udziałem dzięki tym, których Bóg przy nas kiedyś postawił – rodzicom, przyjaciołom, nauczycielom, kapłanom, a także dzieciom i wnukom, których już z nami nie ma” – wymieniał. Dodał, że wdzięczność wobec zmarłych to także modlitwa, pamięć, ofiarowana w ich intencji Msza święta i odpust zyskiwany dla nich.
„Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec – zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy (1 J 3,1)” – cytował za św. Janem, wskazując na nadzieję, którą w tych dniach wyraża Kościół. Biskup tłumaczył, że nadzieja życia wiecznego, która jest darem od Boga, nie jest czymś, co można odłożyć na później. „To dar zadany, wymagający wytrwałego poszukiwania i troski, który czyni nasze życie, nie zawsze łatwym, ale pięknym pielgrzymowaniem ku spełnieniu ostatecznej i najważniejszej nadziei” – dodał.
Na zakończenie bp Musioł odniósł się do nauki Ośmiu Błogosławieństw, które nazwał „pochodnią nadziei, zapalającą i podtrzymującą ogień nadziei na wieczność”. Wskazał, że ubóstwo, cichość, miłosierdzie, czystość serca i pragnienie pokoju to konkretna droga do świętości, choć coraz częściej daleka od logiki współczesnego świata.
Monika Chrzanowska
fot. Szymon Adamski
Penitencjaria Apostolska z okazji jubileuszu 100-lecia istnienia Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi udzieliła łaski odpustu jubileuszowego, który w dniach od 1 października 2025 r. do 4 listopada 2026 r. będzie można uzyskać w Prasanktuarium w Szensztacie (miejsce powstania Instytutu) oraz we wszystkich kościołach, kaplicach i sanktuariach szensztackich, będących pod opieką Instytutu.
W naszej diecezji są to trzy miejsca:
(1) Sanktuarium Coenaculum w Opolu-Winowie;
(2) kaplica w domu Sióstr w Opolu-Winowie (al. Ks. Józefa Kentenicha 6);
(3) kaplica w mieszkaniu Sióstr w Opolu (ul. Dwernickiego 8/2).
Aby uzyskać odpust zupełny należy spełnić tradycyjne warunku (spowiedź, Komunia św. i modlitwa w intencjach Ojca Świętego), a także pielgrzymować do wyżej wymienionych miejsc (z uwagi na dostępność jest to Sanktuarium w Opolu-Winowie) i uczestniczyć tam w modlitwach jubileuszowych, spędzić pewien czas na kontemplacji i modlitwie w intencji pokoju, jedności między narodami oraz przezwyciężenia współczesnych błędów, odmawiając Modlitwę Pańską, Wyznanie Wiary i wezwanie do NMP Królowej Pokoju i Matki Miłosierdzia.
Osoby starsze i chore, a także wszystkie, które z ważnych powodów nie mogą opuścić domu, mogą uzyskać odpust zupełny, spełniając powyższe warunki i duchowo przyłączając się do obchodów jubileuszowych.
Biskup Opolski prosi o wycofanie swojej kandydatury do tytułu „Zasłużony dla Miasta Opola”
Biskup Opolski zwrócił się do Prezydenta Miasta Opola z prośbą o wycofanie jego kandydatury do tytułu Zasłużony dla Miasta Opola. Uważa, że sam fakt zgłoszenia jego osoby do tego zaszczytnego wyróżnienia, który był dla niego dużym zaskoczeniem, stanowi powód do wdzięczności i wyraz uznania dla całego Kościoła opolskiego, jednak – w jego ocenie – przyjęcie takiego tytułu w obecnych okolicznościach powielania kłamliwych interpretacji jego zaangażowania w renowację katedry opolskiej mogłoby zostać odczytane w sposób niewłaściwy.
Biskup podjął tę decyzję w duchu odpowiedzialności i w trosce o jedność wspólnoty, ponieważ jego posługa ma przede wszystkim charakter duchowy i duszpasterski, a jej celem nie jest wzbudzanie kontrowersji i przyczynianie się do polaryzacji, lecz jednoczenie społeczeństwa i budowanie wspólnego dobra ponad podziałami. Ponadto jego kandydatura mogłaby zostać wykorzystana w sposób polityczny, wbrew naturze jego misji i posługi.
ks. Joachim Kobienia
Rzecznik Kurii Diecezji Opolskiej
Opole, 29.10.2025 r.
„Święty Józef po dziś dzień czyni cuda, spiesząc do ludzi w różnorakich potrzebach” – mówił biskup opolski Andrzej Czaja podczas dorocznego spotkania członków Bractwa św. Józefa w Sanktuarium św. Józefa w Jemielnicy, które odbyło się w niedzielę, 26 października.
W kazaniu Biskup Opolski nawiązał do najnowszej adhortacji apostolskiej Dilexi te papieża Leona XIV. Jak przypomniał, dokument ten jest także owocem refleksji papieża Franciszka i wpisuje się w jego pragnienie, by „w Roku Jubileuszowym odbudować klimat nadziei i ufności w świecie”. „Papież wezwał nas, abyśmy obudzili w sobie nadzieję, bo jesteśmy pielgrzymami nadziei, i byśmy tą nadzieją promieniowali – byli w świecie solą ziemi i światłem świata” – podkreślił hierarcha.
Bp Czaja zwrócił uwagę, że adhortacja Dilexi te („Umiłowałem cię”) jest głęboko zakorzeniona w logice Ewangelii i w spojrzeniu Jezusa na człowieka ubogiego. „Jezus jest z nami w tabernakulum, ale także przychodzi w ubogich. Dlatego mówi: Co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili” – przypomniał.
Biskup podkreślił, że dokument zachęca do powrotu do pierwotnego spojrzenia Kościoła na ubogich, które z biegiem lat mogło zostać przyćmione przez zbyt powierzchownie pojmowaną dobroczynność. „Dla nas, chrześcijan, ubogi nie stanowi problemu społecznego ale sprawę rodzinną – on jest umiłowanym synem Ojca” – mówił bp Czaja. Dodał, że pomoc ubogim nie może być tylko gestem humanitarnym, lecz powinna wynikać z wiary. „To nie poziom dobroczynności, ale poziom objawienia – Pan Jezus objawia się nam w ubogich, przemawia przez nich i ewangelizuje” – wskazał.
Hierarcha zaznaczył również, że relacja z ubogimi ma charakter wzajemny. „Nie chodzi tylko o to, by coś ofiarować, ale by dać siebie. Ubogi jest naszym nauczycielem i ewangelizatorem, który pokazuje, jak kruche jest nasze życie” – mówił. „Służba ubogim to nie gest z góry, z wysokości naszego dostatku, lecz spotkanie równych sobie, człowieka z człowiekiem, w którym obecny jest Chrystus” – dodał.
Biskup przypomniał też, że w diecezji opolskiej realizowanych jest wiele dzieł odpowiadających na różne wymiary ludzkiego ubóstwa, m.in. działalność Domu Nadziei, Domu Nazaret oraz parafialnych i szkolnych zespołów Caritas. Jak zaznaczył, pomoc ta nie ogranicza się wyłącznie do wsparcia materialnego.
Na zakończenie kazania bp Czaja zachęcił członków Bractwa św. Józefa do aktywnego włączania się w dzieła miłosierdzia. „To wielkie zadanie Kościoła. Liczę na was, bracia Józefowi, bo święty Józef po dziś dzień czyni cuda, spiesząc do ludzi w różnorakich potrzebach” – podkreślił. Apelował również, by modlitwa, formacja i apostolat bractwa przynosiły konkretne owoce w codziennym życiu. „Nie możemy być chrześcijanami tylko w słowie, ale i w czynach. Mamy być obecni przy ludziach w potrzebie, bo w nich działa i przychodzi do nas Chrystus” – zaznaczył biskup.
Monika Chrzanowska
fot. Witold Chełmecki
___
W czasie dorocznego spotkania Bractwa św. Józefa biskup opolski Andrzej Czaja powołał nowych asystentów rektora Bractwa Świętego Józefa na czteroletnią kadencję. W gronie mianowanych znaleźli się:
Damian Sklorz, wikariusz parafii Bożego Ciała w Oleśnie
Rafał Woszek, wikariusz parafii NSPJ w Raciborzu
Biskup opolski także przedłużył na drugą, czteroletnią kadencję dwóch asystentów rektora Bractwa Świętego Józefa. Wśród nich znaleźli się:
Paweł Knop, wikariusz parafii NSPJ w Raciborzu
Mateusz Wieczorek, wikariusz parafii św. Józefa w Opolu-Szczepanowicach
Zostało także przyjętych 10 nowych członków – aktualnie członków Bractwa św. Józefa jest 1105.
Dokonano także wyborów do Zarządu Kapituły Bractwa Świętego Józefa:
prepozytem został Henryk Oleś z Sowczyc;
członkami Zarządu zostali: Artur Kowalski z Raciborza, Józef Swaczyna i Grzegorz Pyka z Jemielnicy (na pierwszym zebraniu kapituły podzielą się funkcjami zastępcy prepozyta, skarbnika i sekretarza).
Pozostałymi członkami kapituły zostali delegacji poszczególnych rejonów, których wybrano podczas spotkań jesiennych.
Na delegatów kadencyjnych w latach 2025-2027 wybrano:
w rejonie Głogówek – Radosław Moskwik
w rejonie Głubczyce – Damian Dobrowolski
w rejonie Jełowa – Rajnard Kornek
w rejonie Jemielnica – Piotr Hellmann
w rejonie Kędzierzyn-Koźle – Roland Cedzich
w rejonie Krapkowice – Józef Wilczek
w rejonie Nysa – Henryk Ziółkowski
w rejonie Opole-Szczepanowice – Marek Kartscher
w rejonie Opole-Wrzoski – Tomasz Kowalczyk
w rejonie Prudnik – Zdzisław Celary
w rejonie Racibórz – Krzysztof Jasita
w rejonie WMSD – Jakub Żyłka
w rejonie Zawadzkie – Krzysztof Szwed
Opole, dnia 23.10.2025 r.
Szanowni Państwo,
we wrześniu br. minął rok od tragedii powodzi, która nawiedziła Opolszczyznę. Okoliczność ta jest okazją do przypomnienia świadectwa wspólnotowej odpowiedzialności za los tych, którzy ucierpieli wskutek żywiołu. Świat ludzkiego cierpienia wywołał świat ludzkiej ofiarności. W całym społeczeństwie została wyzwolona ogromna solidarność i zapał w organizowaniu pomocy.
Wśród niosących pomoc nie zabrakło Kościoła opolskiego, jego wiernych i instytucji. Działając z mandatu Biskupa Opolskiego Andrzeja Czai w pomoc powodzianom włączyła się Caritas Diecezji Opolskiej. Przyjęła na siebie funkcję koordynatora kościelnej pomocy organizowanej na terenie diecezji, w diecezjach kraju oraz za granicą.
Załączone informacje uwierzytelniają Kościół jako potężną siłę dobra. Dowodzą, że w niesieniu pomocy poszkodowanym Kościół opolski nie pozostał na marginesie, ale wniósł duży wkład w towarzyszenie powodzianom i powrót do normalnego życia.
Caritas Diecezji Opolskiej przekazała powodzianom bezpośrednią pomoc finansową w kwocie 26.059.873,76 zł (słownie: dwadzieścia sześć milionów pięćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt trzy złote 76/100) oraz pomoc rzeczową o wartości 7.000.000 zł (słownie: siedem milionów złotych).
Łączna wartość pomocy powodzianom wyniosła ponad 33 miliony złotych.
- Pomoc rzeczowa
W pierwszych tygodniach i miesiącach po powodzi Caritas Diecezji Opolskiej przekazała powodzianom przede wszystkim pomoc rzeczową. Centralny magazyn Caritas w Opolu-Winowie przyjął 384 transporty darów o łącznym tonażu ponad dwóch i pół tysiąca ton. Po rozładowaniu samochodów towar był sortowany a następnie ładowany na mniejsze, lokalne środki transportu. (Dojazd tirami do zalanych miejscowości był utrudniony, a różne pomieszczenia, kluby wiejskie lub salki parafialne były za małe na przyjęcie dużych ilości towarów). Metoda sortowania i pakowania towarów w kilkunastokilogramowe paczki (blisko cztery tysiące) była pracochłonna i wymagała dużo czasu. Pozwalała jednak studzić emocje przy wydawaniu darów i ograniczała nadużycia w postaci zawłaszczania przez niektóre osoby niekontrolowanej ilości towarów. W tym zakresie praca ponad trzech tysięcy wolontariuszy Parafialnych Zespołów i Szkolnych Kół Caritas była nieoceniona.
Nowe towary przekazane powodzianom miały zaspokoić najbardziej podstawowe potrzeby. Rozdano: osuszacze (310 szt.), motopompy (75 szt.), nagrzewnice (66 szt.), grzejniki olejowe (96 szt.), generatory prądu (31 szt.), myjki ciśnieniowe (85 szt.), butle LPG z kuchenką (500 szt.), łóżka polowe (127 szt.), koce, śpiwory i materace (985 szt.), pościel i kołdry (500 szt.), pralki, lodówki i kuchenki elektryczne (152 szt.), sprzęt drobny do sprzątania (2,5 tys. szt.), nadto nowe meble i odzież.
Wśród powodzian podzielono również 185 ton węgla, ponad 100 ton płodów rolnych, 500 ton żywności, 280 tys. litrów wody mineralnej.
W ramach pomocy doraźnej Caritas Diecezji Opolskiej przygotowała 15 tysięcy posiłków regeneracyjnych oraz 3 tysiące noclegów dla powodzian, wolontariuszy, służb mundurowych, w tym żołnierzy Bundeswehry.
Szacunkowa wartość pomocy rzeczowej wyniosła siedem milionów złotych.
- Doraźna pomoc finansowa przekazana przez komisje parafialne. Zgodnie z wolą Księży Biskupów pieniądze zebrane w kościołach miały jak najszybciej trafić do poszkodowanych. Caritas Diecezji Opolskiej opracowała zasady podziału pomocy finansowej. Podziałem pieniędzy zajęły się parafialne komisje złożone z lokalnych autorytetów. Uśredniona (ryczałtowa) kwota wsparcia na jedno gospodarstwo domowe wyniosła trzy tysiące złotych. Komisje otrzymały prawo różnicowania kwot wsparcia w zależności od sytuacji poszkodowanych. (Tabela nr 1)
- Wsparcie finansowe w formie 1352 kart przedpłaconych o wartości 6 tys. zł każda. Pierwszeństwo otrzymały osoby, które miały zalane mieszkania oraz najtrudniej radziły sobie ze zniszczeniami: osoby starsze, rodziny wychowujące dwoje i więcej dzieci, osoby samotnie wychowujące potomstwo, rodziny z osobą posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym lub umiarkowanym. (Tabela nr 2)
- Pomoc w formie 1.220 kart budowlanych do marketu Castorama o wartości 5 tys. zł każda. Do programu kwalifikowano osoby po przeprowadzeniu wizji lokalnej. Pomoc przyznawano, jeśli dom lub mieszkanie wymagało generalnego lub częściowego remontu, oraz gdy beneficjent otrzymał zasiłek celowy z Pomocy Społecznej w wysokości 8 tys. złotych. (Tabela nr 3)
- Pomoc dla dzieci i młodzieży z rodzin powodzian w ramach programu „Skrzydła”. Specjalna edycja programu „Skrzydła” miała na celu wzmocnienie szans edukacyjnych dzieci i młodzieży powodzian. Około 330 beneficjentów otrzymało refundację kosztów związanych m.in. z zakupem podręczników i przyborów szkolnych, komputerów, odzieży, obuwia, wyżywieniem w stołówkach, udziałem w korepetycjach, zajęciach pozalekcyjnych, sportowych. Kwota refundacji dla jednej osoby wynosiła 1.500 złotych. (Tabela nr 4)
- Pomoc finansowa na organizację wyjazdów wakacyjnych oraz wydarzeń wytchnieniowych dla dzieci i młodzieży powodzian. (Tabela nr 5)
- Wsparcie finansowe dla osób i rodzin przekazane w ramach dedykowanych darowizn od Caritas Diecezji Kieleckiej, od osób fizycznych oraz zakładów pracy. (Tabela nr 6)
- Wsparcie finansowe przekazane placówkom kościelnym oraz obiektom sakralnym na remonty zalanych budynków i odbudowę infrastruktury. (Tabela nr 7)
Pomoc dla powodzian z Opolszczyzny organizowana była w diecezjach całej Polski. Caritas Diecezji Opolskiej dziękuje Caritas Polska za koordynowanie tej pomocy. Wyraża również podziękowanie wszystkim, którzy pomogli jej nieść hojną i skuteczną pomoc powodzianom.
Ks. dr Arnold Drechsler
Dyrektor Caritas Diecezji Opolskiej
